Wazon typu butla

Porcelanowy wazon o owoidalnym brzuścu na niskiej stopce, płynnie przechodzącym w delikatnie przewężoną szyjkę. Brzusiec naczynia został ozdobiony dwiema scenkami figuralnymi na tle pejzażowych scenerii. Ramiona naczynia, czyli część naczynia pomiędzy brzuścem i szyją, zdobi ujęty w pierścieniach ciągły ornament. Szyję zdobią stylizowane kompozycje floralne.

Wazon należy do wyrobów białoniebieskich, które zaczęto produkować w Chinach najpewniej w VII wieku. Przedmioty te zdobiono jedynie niebieskim pigmentem w technice podszkliwnej. Pierwsze tego typu naczynia pojawiły się w okresie panowania dynastii Tang (618 – 906). Przedmioty te podlegały jednemu wypałowi. Oznacza to, że niebieską dekorację malowano na wysuszonym czerepie i dopiero po pokryciu przedmiotu szkliwem, poddawano go wypałowi. Z końcem XIII wieku wprowadzono w słynnych manufakturach w Jingdezhen nową recepturę masy porcelanowej i udoskonalono technologię wytwarzania porcelany. Nieprzypadkowo ośrodki w Jingdezhen słyną z najpiękniejszych przykładów porcelany białoniebieskiej, z mistrzowskiego operowania kobaltem.

Wilanowski obiekt jest przykładem porcelany wyprodukowanej z przeznaczeniem na rynek europejski. W XIX wieku przypuszczalnie zdobił dawne Pokoje Chińskie Stanisława Kostki Potockiego.