Nimfy w kąpieli

Z poruszenia Nimf zgromadzonych nad brzegiem rzeki, przy postumencie zdobionym płaskorzeźbami, wnioskować można, że spokój ich odpoczynku nad brzegiem rzeki zakłócił jakiś podglądający je zza trzcin mężczyzna (Satyr?). W środku kompozycji pomyka obnażona do pasa nimfa, osłonięta zwiewną białą szatą, z zarzuconym na ramiona purpurowym płaszczem, trzy kolejne zdążyły ukryć się w cieniu, z którego ich krągłe nagie ciała wydobywa miękkie światło. Obraz namalowany został z rozmachem, lecz jednocześnie malarz z pieczołowitością oddaje każdy detal. Kompozycję dynamizuje ruch przedstawionych postaci i porywisty podmuch wiatru. Wyjątkowo dobrze zaobserwowane i uchwycone malarsko zostały refleksy niskiego bocznego światłą. Obraz mimo użycia dość jaskrawych kolorów broni się niezłym warsztatem autora, który umiejętnie przedstawił poprawne anatomicznie akty w nieprzesadzonym ruchu, biegle oddał za pomocą światłocienia krągłości kształtów i różnorodność tworów przyrody.

Obraz prawdopodobnie pochodzi z kolekcji Augusta i Aleksandry Potockich, nabyty przed 1877 r. Autor nie jest znany, przesłanki stylistyczne kierują nasze poszukiwania w kręgi włoskie.