Portret mężczyzny [Profil Antoninusa Piusa]

Na owalnym, wypukłym wycisku, na wklęsłym tle przedstawiony jest lewy profil głowy mężczyzny o krótkich kręconych włosach i krótkiej brodzie. Jest to prawdopodobnie Antoninus Pius, właściwie Titus Aurelius Fulvus Boionius Arrius Antoninus, z dynastii Antoninów, urodzony 19 września 86 r., zmarł 7 marca 161 r., był cesarzem rzymskim od 10 lipca 138 r. Adoptowany przez cesarza Hadriana 25 lutego 138 r., tuż przed jego śmiercią. Był synem Tytusa Aureliusza Fulwusa, konsula w 89 r., i Arii Fadilli. Pochodził z Nemausus (obecnie Nîmes) w południowej Galii. Wycisk jest identyczny jak opisany w  „Dactyliothecae universalis” Philippa Daniela Lipperta.

Kolekcja gliptyczna wilanowskiego zbioru to fascynujący zapis historii sztuki antycznej. Pierwotnie należąca do Stanisława Kostki Potockiego, to prawdziwy skarb muzealny. Zawiera 239 wycisków, z których niestety 6 zaginęło, podzielonych na dwie medalierki oznaczone numerami inwentarza Wil.3083/1 i Wil.3083/2, każda z osiemnastoma szufladkami.

Repertuar odcisków jest niezwykle zróżnicowany, obejmując portrety, popiersia historyczne, postacie mitologiczne, sceny historyczne i mitologiczne, rzeźby, zwierzęta, wazy oraz maski. Odciski wykonane z czerwonej masy sugerują różnorodne pochodzenie.

Najciekawszym okresem w historii kolekcji jest rok 1785, gdy hrabia Potocki podróżował do Włoch w towarzystwie księżnej Izabelli Lubomirskiej. Zgromadził około dwudziestu gemm antycznych, a niektóre z nich pochodziły nawet z własnych wykopalisk. Kolejne podróże dodatkowo wzbogaciły zbiory.

Kolekcja pełni również rolę biblioteczki na temat gliptyki, co umożliwiło Potockiemu profesjonalne podejście do zbiorów. Z czasem trafiła do pałacu w Wilanowie, gdzie stała się częścią ekspozycji muzealnej.

W kolekcji wyróżniamy trzy grupy obiektów: odciski gemm antycznych, ich kopie oraz kamienie wykonane na wzór starożytnych. Sygnatury mistrzów greckich dodają kolekcji wyjątkowego charakteru.

Gliptyka, czyli sztuka rzeźbienia w kamieniu, posiada bogatą historię. Daktylioteki z odciskami gemm stały się popularne w XVIII wieku, pełniąc rolę dydaktyczną i edukacyjną. Wartość kolekcji tkwi nie tylko w artystycznej doskonałości gemm, ale także w ich wartości dokumentacyjnej, umożliwiając zgłębianie tajników sztuki starożytnej.

Oryginalne gemmy z daktylioteki  Lippert’a znajdziesz tutaj: gemma1, gemma2

Ilustracje pochodzą ze zbiorów Rijksmuseum Amsterdam oraz British Museum, z publikacji Imperatorum romanorum omnium orientalium et occidentalium verissimae imagines ex antiquis numismatis quam fidelissime delineatae. Addita cuiusque vitae descriptione ex thesauro Iacobi Stradae et per brevi elogio uniuscuiusque carmine, quod quasi epitome est historiae, ad iuu and am memoriam. Zurich: Ex Officina Andreae Gesneri, 1559, oraz “Gemmae et sculpturae antiquae depictae”, Agostini, Leonardo, 1699;

Opracowanie: Ewa Jakubowska-Smagieł, dr Ewa Mostowicz-Kapciak, Martyna Miroszewska (na podstawie materiałów Agaty Małkowskiej)