Listo do Anny Zimmermann (VII)

List z kwietnia 1948 r., od zaniepokojonej wieściami o walkach w Palestynie Natalii Zajczyk do swojej mieszkającej w Jerozolimie siostry Anny Zimmermann. 

14 maja 1948 państwo Izrael proklamowało niepodległość.

Pełna treść:

29 kwietnia 48. Warszawa.

Kochana Andziuniu! Jak mi ciężko, że nie wiem co słychać u Ciebie! Gdy radio nadaje wiadomości, że u Was krew się leje, serce mi zamiera. Kochani moi! Trzymajcie się i nie traćcie ducha! Musimy zwyciężyć – sprawiedliwości musi się stać zadość. Musimy otrzymać własny kącik na świecie po wielowiekowej tułaczce.

Jakie to bolesne, że my tu siedzimy z założonymi rękami, zamiast przyjść Wam z pomocą! Boli i piecze nas ta świadomość. Zaciskamy tylko bezsilnie pięści!

Ilebym dała, żeby być teraz z Tobą! O, jakże często mi się śnisz – ostatnio śniłaś mi się w pięknej zielonej sukni – nie trać nadziei, Andziuniu! Hitlerowcy już wiszą do góry nogami i sprawcy Waszego przelewu też zawisną na szubienicy! My tu z uwagą śledzimy cały przebieg akcji w Palestynie. Czyż nikt się nie znajdzie, ktoby temu położył kres?

[2 s.] Najdroższa! O mnie bądź spokojna! Byłam u okulisty w tym tygodniu – wszystko w porządku. Poza tym otrzymałam jedną dozę H11 i już za 10 dni rozpoczynam leczenie. O drugą dozę staram się przez „Joint”. Czuję się o wiele lepiej. Ale co teraz znaczy moje zdrowie w porywaniu z tym, co się u Was dzieje? Kochana, jak mi Ciebie szkoda, że tyle przeżywać musisz w obawie o Ispusia. Jeżeli będziesz mogła napisać 2 słowa do mnie, bez narażenia życia, to napisz. Jestem całą duszą z Wami. Nie tylko ja. Wszyscy Żydzi całego świata są z Wami! Dwa tygodnie temu byłam na odczycie dr. Mahlera. To kolega Szymka. Dużo nam powiedział o stosunkach panujących u Was. Na sali panował podniosły nastrój!!

Kochani moi! Całuję Was gorąco. Pragnę od Was dobrych wieści. Nastka

oprac. Renata Piątkowska, Ewa Małkowska-Bieniek