Mieszek ręczny

Mieszek kominkowy utworzony z dwóch drewnianych ścianek w kształcie silnie

przestylizowanego trójliścia, połączonych harmonijkowo złożonym workiem z miękkiej bordowej skóry, przytwierdzonym do bocznych krawędzi mosiężnymi ćwiekami. W dolnej ściance znajduje się otwór o średnicy 2,2 cm. Ścianki przechodzą u góry w uchwyty w formie prostokątów zwężających się ku dołowi.

Od spodu dolnego uchwytu mosiężnym ćwiekiem przymocowana została pętla służąca do zawieszania mieszka wykonana ze skóry w kolorze bordowym. U dołu mieszka znajduje się drewniana okrągłą w przekroju szyjka, na której osadzona była metalowa dysza, obecnie niezachowana. Pięciocentymetrowy odcinek w dolnej części górnej ścianki pokryty jest skórą w kolorze bordowym przymocowaną mosiężnymi ćwiekami. Powyżej ścianki zdobi malowana dekoracja: dolna ścianka pomalowana na czarno, wzdłuż zewnętrznej krawędzi obwiedziona podwójnym paskiem w kolorze złotym, od zewnątrz szerszym a od wewnątrz wąskim. Podobnym szerszym paskiem obwiedziona została krawędź otworu. Dekoracja górnej ścianki przedstawia bukiet kwiatów na cieniowanym tle przechodzącym od koloru jasnobrązowego w górnej partii do czarnego w dolnej.

Kiedy człowiek nauczył się użytkować ogień, z pewnością zauważył, że jego rozniecanie ułatwiał zwiększony przepływ powietrza, czy to w formie naturalnego podmuchu czy też uzyskanego z pomocą pracy płuc. Pierwsze mieszki miały formę worków zszytych ze skóry zwierzęcej, z czasem udoskonalonych o drewniane deszczułki pozwalające na wygodne jego sprężanie i rozprężanie i przybierających coraz bardziej wyrafinowane i zdobne formy.

Z uwagi na rodzaj używanych do ich wytwarzania materiałów, intensywną eksploatację oraz niszczący wpływ przechowywania w bezpośrednim pobliżu paleniska były to akcesoria stosunkowo nietrwałe, wymieniane na nowe zdecydowanie częściej niż pozostałe utensylia kominkowe, wykonane z metalu. To sprawia, że zdecydowana większość mieszków zachowanych do dzisiaj pochodzi z XVIII i XIX wieku, ale istnieją egzemplarze pochodzące jeszcze z końca XV wieku.