Flora i Zefir

Marmurowa grupa figuralna wykonana została przez włoskiego rzeźbiarza Giovanniego Marię Benzoniego (1809 – 1873). Pochodził on z okolic Bergamo, kształcił się w Rzymie, gdzie założył pracownię rzeźby i pozostał na stałe. Tworzył w stylu klasycystycznym, nawiązywał do Antonia Canovy. Tego przykładem jest grupa Flora i Zefir powstała w 1861 r. w Rzymie. Łańcucka rzeźba jest jedną z pięciu replik tego dzieła. Inspirowane jest ono tematem mitologicznym. Przedstawia tańczącą parę: młodzieńca i młodą kobietę personifikujących: Zefira, boga wiatru zachodniego i Florę, rzymską boginię wiosny i kwiatów. U Owidiusza Flora utożsamiona jest z grecką boginią Chloris, którą pokochał i poślubił Zefir. Flora przedstawiana jest jako młoda kobieta uwieńczona kwiatami. Łańcucka rzeźba ukazuje Florę i Zefira w charakterystycznych tanecznych pozach. Młodzieniec pochylony jest ku partnerce, lewą ręką podtrzymuje jej odchylony do tyłu tułów. Prawe ręce tancerzy łączą się nad ich głowami. Układ nóg obu postaci, skrzyżowanych przez wysunięcie zewnętrznych nóg do środka, jest podobny. Głowy skierowane są ku sobie, przechylone w bok w przeciwnych kierunkach. Rysy ich twarzy są idealizowane. Długie włosy Zefira skręcone w loki powiewają do tyłu. U Flory pukle włosów upięte są w węzeł, w pofalowane z przodu pasma zatknięty jest wieniec z kwiatami. Flora ubrana jest  w antykizowaną, prześwitującą szatę. Z tyłu tańczącej pary stoi kosz wypełniony bukietem kwiatów.

Barbara Trojnar