Szafka kątowa z nastawką

Wysoka szafka kątowa należy do grupy mebli wykorzystujących przestrzeń w narożnikach pomieszczeń. Powstała w początku XVIII w okresie fascynacji właścicieli Wilanowa meblami angielskimi w stylu królowej Anny, czy nieco późniejszym Jerzego I. Meble te charakteryzowały się elegancją uproszczonej formy i dekoracji, wysokim gatunkiem materiału (włoskiego orzecha) i funkcjonalnością. Szafka kątowa ma dwuczęściowy korpus o podstawie trójkąta; dolna część ustawiona na niskim cokole zamykana jednoskrzydłowymi drzwiczkami zawiera jedną półkę, górna, kryjąca we wnętrzu cztery półki i trzy komory zamykana jednoskrzydłowymi drzwiczkami z taflą lustrzaną na zewnętrznej płaszczyźnie. Dekoracja fasadowa nawiązująca do elementów architektonicznych: płyciny obrzeżone półwałkami, narożne, flankujące je wnęki, półwałki, płaskie listwy i profilowane gzymsy. Walor kolorystyczny i fakturowy stanowi orzech włoski o ciepłym brązowym kolorze i atrakcyjnym usłojeniu tworzącym naturalny ornament. Woskowanie powierzchni wydobywało głębie koloru i nadawało jej lekki połysk.

Najbardziej efektowna jest dekoracja szczytu szafki profilowanym gzymsem w kształcie przerywanego łuku, ze sterczyną na osi zwieńczoną gałką. Ten typ dekoracyjnego zwieńczenia jest charakterystyczny dla mebli angielskich (zwłaszcza sekreter) i naśladowany był przez warsztaty europejskie w kolejnych okresach.

AK

wilanowska kolekcja, meble angielskie,