Bachus na beczce z podstawą

Nad brzegiem Łaby położone jest miasto Miśnia, które sławę zawdzięcza najstarszej w Europie fabryce porcelany. To właśnie tam od ponad trzystu lat najlepsi artyści, rzeźbiarze oraz rzemieślnicy z niebywałą precyzją projektują, wytwarzają i dekorują porcelanowe dzieła sztuki, których ceny amatorów białego złota od zawsze potrafiły przyprawić o zawrót głowy.

W pierwszej połowie XVII wieku Elektor Saksonii i Król Polski August II Mocny zlecił swoim najwybitniejszym alchemikom wynalezienie receptury na produkcję złota. Nie udało się im wynaleźć przepisu do wytwarzania tego cennego pierwiastka, ale przez przypadek dokonali przełomowego odkrycia, które pozwoliło opracować sposób produkcji porcelany. Ponadto w 1707 roku nieopodal Miśni odkryto bogate złoża glinki kaolinowej, których dostępność pozwoliła już rok później na wyprodukowanie pierwszych przedmiotów z białej porcelany. Król August, chcąc chronić sekretną i tak cenną recepturę, nie zdecydował się na założenie fabryki w Dreźnie i w 1710 roku na zamku Albrechtsburg otworzył najstarszą i do dziś funkcjonująca w Europie manufakturę.

Miśnia i znajdująca się tam manufaktura zasłynęły nie tylko z wyrobu porcelanowych stołowych garniturów, ale przed wszystkim z niezliczonej ilości rzeźb i figurek, których zadaniem było urozmaicenie nakrycia stołu, a z czasem jego nieodzownym elementem. Miśnieńscy artyści, tacy jak Eberlein Johann Friedrich, którego autorstwa przedmioty znajdują się w Muzeum Narodowym w Lublinie, w malowanych figurkach uwieczniali postaci ludzkie i zwierzęce. Porcelanowe rzeźby umilały swoim właścicielom oraz ich gościom nie tylko picie kawy czy herbaty, ale także wina. Tym samym nie dziwi fakt, że na porcelanowej beczułce rozsiadł się Bachus – rzymski bóg dzikiej natury, winnej latorośli i wina. Postać w jednej dłoni ściska winne grono, a w drugiej, uniesionej w geście toastu, dzierży złoty puchar zachęcający biesiadników do odkrycia dobroczynnego i upajającego wpływu zamkniętego w białej beczce trunku.