Płaskorzeźba z herbem von Weilnau

Kwatera o formie pionowego prostokąta, zdobiona płaskorzeźbionym herbem. Tarcza z trzema lwimi głowami (maskami) w układzie pasowym, nad nią hełm z jelenimi rogami i prostymi labrami, w klejnocie lwia głowa frontalnie (maska). Brak polichromii. Do odwrocia przyklejona kartka papieru z odręczną notatką Conrada Steinbrechta z dnia 6 stycznia 1894 roku.

Wyobrażony na kwaterze herb należał do Heinricha von Weilnau (Henricus de Wilnowe, Wilnow, Wildenav), który był pierwszym komturem malborskim w latach 1283-1298 (być może do 1299 roku). Heinrich wywodził się z bocznej linii hrabiowskiego rodu von Diez-Weilnau, osiadłej w górach Taunus niedaleko Usingen. Do Prus przybył w 1276 roku. Data jego śmierci nie jest znana.

Płaskorzeźba stanowi model (bozzetto) dekoracji herbowej widniejącej na wrotach bramy wjazdowej na Zamek Wysoki w Malborku, wykonanych w 1894 roku. Wygląd oryginalnego herbu został utrwalony przez Friedricha Gilly'ego, który odwiedził Malbork ze swoim ojcem, znanym architektem, Davidem Gilly, w 1794 roku. Pamiątką po tej podróży była seria romantycznych widoków zamku w Malborku wraz precyzyjnie odwzorowanymi szeregiem detali architektonicznych i zdobniczych — jedna z pierwszych dokumentacji architektury średniowiecznej. Szkice Gilly'ego zostały następnie powielone w technice akwatinty i opublikowane przez Friedricha Fricka pomiędzy 1799 a 1803 rokiem w postaci albumu. Cieszył się on dużą popularnością i przyczynił do wzrostu zainteresowania architekturą średniowieczną w północnych Niemczech.

Decyzję o odtworzeniu drzwi podjęto w związku z pracami restauracyjnymi, prowadzonymi na Zamku Wysokim od lat 80. XIX wieku pod kierunkiem Conrada Steinbrechta.

dr Monika Czapska