
Święty Jan Nepomucen
1801 — 1900
Muzeum Narodowe w Lublinie
Jest częścią kolekcji: Sztuka Ludowa Lubelszczyzny (XVII – 1. połowa XX wieku)
W wiejskich małych kościołach, przydrożnych kapliczkach (patrz: E/8062/ML, E/9247/ML) albo jako samodzielne figury, ustawione tylko na postumencie bez zadaszenia, można spotkać wiele rzeźbiarskich przedstawień świętych patronów (patrz: E/6353/ML, E/16137/ML). Należy do nich także postać św. Jana Nepomucena, popularnego w całej Polsce patrona mostów i grobli, opiekuna w czasie powodzi, orędownika tonących. Rzeźby z jego podobizną fundowano zazwyczaj do kapliczek wznoszonych nad brzegami rzek i przy płyciznach pozwalających na ich przekroczenie wpław. Zdarzały się figury na miedzach, ich zadaniem było chronienie plonów przed gradobiciem i suszą.
Kult świętego rozprzestrzenił się w Polsce na przełomie XVII i XVIII wieku. Figury zaś do dziś często są potocznie nazywane Nepomukami. Prawdopodobnie miało na to wpływ domniemane miejsce urodzenia świętego. Według przekazów była nim miejscowość Pomuk, która po połączeniu z sąsiednimi Přesanicami przyjęła nazwę Nepomuk. Jan Nepomucen (około 1350–1393) był kanonikiem w czeskiej Pradze. Funkcjonują różne wersje przyczyn jego męczeńskiej śmierci. Najbardziej znana mówi, iż podczas konfliktu pomiędzy królem Władysławem IV Luksemburskim a arcybiskupem Pragi Jan Nepomucen popadł w niełaskę, ponieważ nie chciał zdradzić królowi tajemnicy spowiedzi jego małżonki, Zofii Bawarskiej. Został uwięziony, torturowany nakłuwaniem i przypalaniem ciała, następnie zrzucony z mostu Karola do Wełtawy, w której utonął. Wobec zachowania milczenia stał się również patronem spowiedników i szczerej spowiedzi.
Rzeźby, często w zgodzie z barokową tradycją w kontrapoście, przedstawiają Świętego w stroju kapłańskim: sutannie, krótkiej białej komży, stule, z peleryną na ramionach i birecie na głowie. W prawej ręce święty trzyma krzyż, w lewej niekiedy liść palmy symbolizujący męczeństwo. W niektórych wizerunkach do ust przytyka palec w geście zachowania tajemnicy. Często wokół głowy jest umieszczona kolista aureola złożona z pięciu gwiazd. Dodatkowymi atrybutami mogą być: klucz, książka, list, kłódka, pieczęć lub most.
Autor / wytwórca
Rodzaj obiektu
rzeźba
Technika
polichromia, rzeźbienie
Czas powstania / datowanie
Miejsce powstania / znalezienia
Numer identyfikacyjny
Lokalizacja / status
Szkodziński, Tadeusz
1801 — 1900
Muzeum Narodowe w Lublinie
nieznany
1890 — 1910
Muzeum Narodowe w Lublinie
nieznany
1890 — 1910
Muzeum Narodowe w Lublinie
odkryj ten TEMAT
Muzeum Zamkowe w Malborku
odkryj tę ŚCIEŻKĘ
Ścieżka edukacyjna
0/500
Używamy plików cookie, aby ułatwić Ci korzystanie z naszego serwisu oraz do celów statystycznych. Plikami cookie możesz zarządzać, zmieniając ustawienia swojej przeglądarki internetowej. Więcej informacji w Polityce prywatności.
Używamy plików cookie, aby ułatwić Ci korzystanie z naszego serwisu oraz do celów statystycznych. Plikami cookie możesz zarządzać, zmieniając ustawienia swojej przeglądarki internetowej. Więcej informacji w Polityce prywatności.
Zarządzaj plikami cookies:
Ten rodzaj plików cookies jest niezbędny do funkcjonowania serwisu. Możesz zmienić ustawienia swojej przeglądarki tak, aby je zablokować, jednak strona nie będzie wtedy działała prawidłowo.
WYMAGANE
Służą do pomiaru zaangażowania użytkowników i generowania statystyk na temat serwisu w celu lepszego zrozumienia, jak jest używany. Jeśli zablokujesz ten rodzaj cookies nie będziemy mogli zbierać informacji o korzystaniu z serwisu i nie będziemy w stanie monitorować jego wydajności.