Tarcza drewniana

Tarcza drewniana, odkryta podczas badań wykopaliskowych w północnej części szczecińskiego Podzamcza pomiędzy konstrukcjami umocnień obronnych z końca XII wieku.

Unikatowa na skalę europejską tarcza szczecińska wykonana została z sześciu deszczułek, zwanych też plankami, o szerokości 6,5–17 cm i grubości 0,4–0,7 cm, ściśle przylegających do siebie, spojonych najpewniej klejem pochodzenia roślinnego (żywicznego) lub zwierzęcego (kostnego). Zachowała się jedynie drewniana część tarczy oraz lewy uchwyt skórzany, tak zwany imacz, w postaci paska skóry o długości 42 cm, który był przymocowany za pomocą gwoździ – po prawym zachowały się jedynie otwory, podobnie jak po pasie naramiennym. Frontowa powierzchnia tarczy pokryta była kolorową dekoracją namalowaną bezpośrednio na deszczułkach czerwoną, żółtą i czarną farbą. Część centralną zajmuje czerwono-żółty stylizowany krzyż o rozszerzających się ramionach. Wzdłuż brzegu widnieją czerwone kółka i czarne owale z żółtymi rozetami wewnątrz, układające się naprzemiennie, oddzielone od części centralnej czarną kreską.

Do wyrobu tarczy użyto lekkiego, miękkiego i szybko schnącego drewna olchowego, które charakteryzuje się krótkimi słojami, bardzo odpornymi na rozszczepianie i pęknięcia. Obecnie jest płaska, ale pierwotnie mogła być lekko wypukła, migdałowatego kształtu. Przybliżone wymiary tarczy: wysokość 1,25–1,35 m, maksymalna szerokość 0,86 m.

Sławomir Słowiński