Der Flötenspieler | Flecista

Kompozycja Josefa Hegenbartha ukazuje idylliczną scenę rodzajową. Na rozległej łące leży para zakochanych. Kobieta ma głowę odrzuconą do tyłu i słucha dźwięków fletu, na którym gra leżący za nią młodzieniec. Za głową mężczyzny rozkwita kilka drobnych kwiatków. Poza tym równina jest zupełnie pusta, tylko na linii horyzontu widać zarys jakiejś miejscowości.

Grafika została wykonana w 1922 roku techniką litografii kredką i odbita farbą w tonie sepii na czerpanym papierze welinowym. Wydało ją Gesellschaft für Vervielfältigende Kunst (Stowarzyszenie Sztuk Graficznych) w Wiedniu, w tece rocznej publikacji artystycznych (Jahresmappe) za rok 1922.

Josef Hegenbarth urodził się w 1884 roku w Böhmisch Kamnitz (obecnie Česká Kamenice), zmarł w 1962 roku w Dreźnie. Był grafikiem, malarzem, ilustratorem i pedagogiem. Naukę rozpoczął u kuzyna, Emanuela Hegenbartha, impresjonisty i kierownika klasy malarstwa zwierząt w Königlich-Sächsische Akademie der Bildenden Künste (Królewsko-Saksońskiej Akademii Sztuk Pięknych w Dreźnie). Kontynuował naukę na tej akademii jako uczeń Carla Banzera, Oskara Zwintschera oraz Gotthardta Kuehla. Po studiach, w latach 1917–1919, tworzył grafiki w Pradze. Był wówczas członkiem grupy artystycznej Augusta Brömsego „Pielgrzymi”, która później funkcjonowała pod nazwą „Secesja Praska”. W 1922 roku założył studio na przedmieściu Drezna, w Loschwitz. Był członkiem Dresdner Künstlervereinigung (Drezdeńskiego Stowarzyszenia Artystów), w którego wystawach uczestniczył do 1937 roku, kiedy to jego sztukę uznano za zdegenerowaną. W latach 1925–1936 należał do grupy Wiener Secession (Secesja Wiedeńska). Od 1924 roku współpracował z pismem „Die Jugend” jako ilustrator, a od 1925 ilustrował również pismo „Simplicissimus”. Po wojnie był ilustratorem pism „Ulenspiegel” i „Der Simpl”. Pracował jako profesor klasy rysunku w Hochschule für Bildende Künste (Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych) w latach 1946–1949. Zyskał uznanie jednego z najwyżej cenionych niemieckich grafików i ilustratorów XX wieku. W 1954 roku został odznaczony Narodową Nagrodą NRD za wybitne osiągnięcia artystyczne.

Ewa Gwiazdowska