Fibula wariant N wg Kostrzewskiego

Cmentarzysko w Drawsku Pomorskim (dawniej Dramburg), o numerze stanowiska 4, odkryto w 1906 roku podczas wydobywania piasku i żwiru na potrzeby budowy kolei wąskotorowej. Wtedy też zebrano zabytki z kilku zniszczonych przez prace ziemne grobów. Kolejnych odkryć dokonano w latach 1907, 1909 i 1910. Wówczas szczeciński konserwator zabytków Adolf Stubenrauch (1855–1922) przeprowadził ratownicze badania wykopaliskowe rejestrując 8 pochówków. Groby odsłaniano także później – od 1922 do 1939 roku. Następne badania wykopaliskowe mające na celu zabezpieczenie grobów i zabytków na stanowisku prowadził dr Bernhard Faust (1888–1959), będący miejscowym nauczycielem, a także archeologiem-amatorem i Państwowym Opiekunem Zabytków w ówczesnym powiecie drawskim (Kreispfleger für Bodenaltertümer). Współcześnie zidentyfikować można około 70 grobów odkrytych na cmentarzysku w Drawsku Pomorskim.

Prezentowana, żelazna fibula posiadająca cechy wariantu N według typologii Józefa Kostrzewskiego (1885–1969) pochodzi ze zniszczonego grobu ciałopalnego na cmentarzysku w Drawsku Pomorskim. W archiwalnych dokumentach niemieckiego poprzednika Muzeum Narodowego w Szczecinie – Pommersches Landesmuseum in Stettin, dotyczących pierwszych tamtejszych odkryć, grób, w którym miała zostać zlokalizowana zapinka oznaczono numerem inwentarzowym 5944, bez nadania numeru obiektu archeologicznego. Poza prezentowaną zapinką do tego samego zespołu grobowego przyporządkowano jeszcze dwie inne fibule, w tym jedną podobną, które jednak zaginęły. Grób zawierać miał ponadto dwa naczynia i przęślik gliniany oraz fragment żelaznego sierpa. Jest jednak dość prawdopodobne, że zabytki przypisane do grobu 5944 pochodzą w rzeczywistości z kilku różnych zniszczonych pochówków ciałopalnych.

Bartłomiej Rogalski