Porcelanowy koszyk do kwiatów

Niewielki porcelanowy wazonik o ażurowym brzuścu. Pękaty, nieco spłaszczony zielonkawy brzusiec spoczywa na cylindrycznej, schodkowo rozszerzającej się podstawie, i zwęża się w krótką szyjkę przechodzącą w czterolistny wylew o bardzo szerokim, płaskim kołnierzu. Wspomniany otok również przyjął formę czteroliścia z bogato zdobioną powierzchnią. Na dekorację składają się cztery kompozycje floralne, każda na jednym z segmentów czteroliścia, oddzielonych złotą kreską. Krawędź zewnętrzną obiega różowy pas, wypełniony stylizowanym ornamentem, powtarzający się na stopie naczynia. Nie zachował się uchwyt wazonika, o którego istnieniu świadczą pozostałości na dwóch przeciwległych krawędziach otoku.

Na szczególną uwagę zasługuje nietypowe opracowanie podwójnej, ażurowej siateczki o sześciokątnych polach, tworzące brzusiec, oraz podobnie interesujący wylew z kołnierzem.

Wydaje się, że obiekt trafił do kolekcji wilanowskiej jako ciekawostka, interesująca dla Europejczyków z powodu tak odmiennej, i przez to owianej pewną tajemnicą i niedopowiedzeniem, kultury Dalekiego Wschodu. W XIX wieku moda na Orient uległa nasileniu, wobec czego chętnie nabywano przedmioty o proweniencji dalekowschodniej.

Na podstawie dokumentacji archiwalnej wiadomo, że w XIX wieku wazonik stanowił element wyposażenia dawnych Pokojów Chińskich zlokalizowanych na piętrze korpusu pałacu, zaprojektowanych i zaaranżowanych przez Stanisława Kostkę Potockiego, wzbogacanych o interesujące przedmioty przez jego potomnych.