Stół

Stół okrągły na trzech nogach z trójramiennym wiązaniem w dolnej partii, wykreślonym trzema wklęsłymi łukami, dekorowanym intarsjowanymi motywami roślinnymi w formie ulistnionych gałązek, wychodzących z trójpłatkowego kwiatu. Nogi zakończone u dołu mosiężnymi sabotami w kształcie trójpalczastych lwich łap na spłaszczonej kuli, u góry z lekko wygięte i wywinięte do środka w kształt przypominający wolutę. U nasady nóg, wsparte na wolutach, znajdują się pełnoplastyczne, uskrzydlone mosiężne głowy lwów podtrzymujące oskrzynienie. Na nogach pod lwimi głowami nakładane płaskie metalowe motywy roślinne w formie wici wykreślającej kształt liry, z rozetkami i elementami przypominającymi kampanule wewnątrz zakończonej siedmiolistną gałązką przypominającą palmetę. Z boku nóg na wolutach nakładane metalowe rozety od których odchodzą spiralnie zwinięte cienkie wici roślinne, na zakończeniu rozwijające się w kształt dzwonka, pod którym znajduje się muszla z dwiema wolutami i kampanula z siedmiolistną gałązką zakończoną czteropłatkowym kwiatem. Oskrzynienie gładkie, nad głowami lwów przerwane płaskimi kostkami ozdobionymi pośrodku metalowymi plakietkami z motywem rozety. Blat wystający poza oskrzynienie, o krawędzi wykończonej wypukłą mosiężną listwą z ornamentem przypominającym wole oczka. Blat stołu bogato intarsjowany ornamentami roślinnymi w formie wici i girland, oraz pasków ułożonych w dwa koncentryczne pasy, rozdzielone wąskim gładkim paskiem.

Stół stanowi element kompletu mebli salonowych, na który składa się poza nim konsola (Wil.4044) kanapa (Wil.4045), dwa fotele (Wil.4046, Wil.4047) i dwa krzesła (Wil.4048, Wil.4049). Mebel stanowi przykład estetyki empirowej, charakterystycznej dla początku XIX wieku, czerpiącej obficie z form oraz motywów dekoracyjnych zaczerpniętych z wzorów antycznych. Styl ten przejawiał się w zamiłowaniu do mebli o prostych kształtach i masywnych proporcjach, często fornirowanych drewnem mahoniowym, którego ciepła, intensywna barwa podkreślała złoty kolor brązowych lub mosiężnych okuć, często złoconych.

Zakup Muzeum Narodowego w Warszawie od osoby prywatnej w 1964 roku, przekazany następnie do zbiorów wilanowskich.