Wazon typu famille rose

Famille rose to termin francuski wprowadzony w 1862 roku przez Alberta Jacquemarta (1808-1875) do klasyfikacji porcelany chińskiej z okresu dynastii Qing, charakteryzującej się z zasady pastelową, różową emalią. W rzeczywistości natężenie różu może wahać się od bladego do głębokiego rubinu, a oprócz tej stosuje się także szereg innych delikatnych barw. Chińczycy do określenia porcelany w typie famille rose używają terminu fencai, czyli „pudrowe kolory” lub „blade kolory”. Jest to nowszy termin stosowany zamiast wcześniej funkcjonującego yangcai – „obce kolory” – ta paleta barw była bowiem wpływem europejskim na ówczesne zdobnictwo chińskie. Najwyższy poziom artystyczny wyrobów w typie famille rose osiągnięto w wytwórniach Jingdezhen w okresie Yongzheng (1722–1735).

Omawiany obiekt zdobiony jest wielobarwną dekoracją naszkliwną. W jego górnej części znajdują się uchwyty w formie stylizowanych lwów (zwanych także psami fu lub foo) – symbol dostojeństwa i potęgi. Brzusiec oraz szyję zdobią czworoboczne pola wypełnione ornamentem, określanym jako Sto Antyków lub Sto Skarbów, składającym się z wielu – nie koniecznie stu – symbolicznych, przeważnie taoistycznych oraz buddyjskich przedmiotów (zwykle obejmują tzw. osiem szczęśliwych emblematów, osiem skarbów, cztery skarby, cztery sztuki, atrybuty ośmiorga nieśmiertelnych), roślin i zwierząt w dość nieformalnym układzie. Przesłanie owych motywów wiąże się z duchowym, naukowym lub materialnym dobrobytem, stanowiącym nieustające źródło radości. Na omawianym wazonie można wyodrębnić następujące wizerunki: rogi nosorożca, owoce śliwy, peonie, różnorodne wazy, akwaria, dyski, podwójną tykwę, toaletkę z lustrem, donicę z miniaturową rośliną, naczynie na wysokim stojaku oraz inne niezidentyfikowane przedmioty. Tło stanowi motyw stylizowanego lotosu z wijącymi się liśćmi na różowym podkładzie.

Katarzyna Findlik-Gawron