Fotografia rodziny Feiginów

Fotografia wykonana podczas pierwszej wizyty Andrzeja Feigina (w trakcie wojny zmienił nazwisko na Wróblewski, przy którym później pozostał) z żoną Wandą z d. Piotrowicz i niedawno narodzonym (1935) dzieckiem Andrzejem Krzysztofem – u ojca Naftalego Feigina w Słupcy.

Pierwsza żona Naftalego Feigina, matka Andrzeja, Berta z d. Awerbuch, zmarła w 1922 r. (zob. na ten temat: A. Wróblewski, ,,Być Żydem… Rozmowa z Dagiem Halvorsenem o Żydach i antysemityzmie Polaków”, wyd. Niezależna Oficyna Wydawnicza, Warszawa 1992, s. 45, 53). Kobieta przedstawiona na fotografii przy Naftalim Feiginie to najpewniej jego druga żona, której imienia i nazwiska nie znamy. Nie wiemy też, dlaczego Feigin przeniósł się spod Wilna aż do wielkopolskiej Słupcy. Być może żyła tam jego rodzina.

Razem z drugą żoną zginął w Zagładzie.

Na temat życia Andrzeja Wróblewskiego – zob. noty do innych zdjęć w kolekcji, zwłaszcza do zdjęcia otwierającego zespół archiwalny.

Wanda z d. Piotrowicz, ówczesna żona Andrzeja Wróblewskiego, przedstawiona na zdjęciu z synkiem po lewej, pochodziła z Kowla (obecnie na Ukrainie), urodziła się w 1911 r. Nie wiemy, czy któreś z jej rodziców: Helena z d. Oszczepko (1880–1924) i Bogdan Piotrowicz (?–1939), miało korzenie żydowskie. Od 1934 do 1937 r. (1938?), kiedy wraz z mężem mieszkała w Wilnie, była choreografką w tamtejszych teatrach (opracowała układy choreograficzne do m.in. „Króla Edypa” Sofoklesa, „Makbeta” Szekspira, „Wesela Figara” Beaumarchais’go, „Orestei” Ajschylosa). W trakcie wojny mieszkała w Warszawie, później w Ostrowcu Świętokrzyskim i Włoszczowej, działała w konspiracji; przede wszystkim pomagała w ukrywaniu działaczy podziemia i innych osób zagrożonych aresztowaniem (pseudonim „Biała Joanna”).

Po wojnie nadal czynna w życiu teatralnym. Była m.in. jedną z głównych założycielek, obok Krystyny Berwińskiej, objazdowego Teatru Ziemi Mazowieckiej, w którym przez wiele lat pełniła funkcję nie tylko reżyserki, ale i dyrektorki artystycznej – od początku 1956 do 1968 r.; data końcowa jest znamienna – można domyślać się, że było to „marcowe” zwolnienie z funkcji dyrektorskiej (Wanda Wróblewska pozostała w tym teatrze do 1972 r. – jako reżyserka). Małżeństwo z Andrzejem Wróblewskim zakończyło się na przełomie lat 50. i 60.

Zmarła w 1991 r. w Warszawie.

Informacje biograficzne na podstawie: hasła biograficznego w „Almanachu Sceny Polskiej” 1997/98, tom XXXIX, Instytut Sztuki PAN, Warszawa 2003, zob. hasło w internetowej Encyklopedii Teatru Polskiego, dostęp 1.10.2021; oraz wspomnień W. Wróblewskiej ,,Szekspiry mi z głowy nie wywietrzały”, „Goniec Teatralny” 1991, nr 17, zob. wersję cyfrową, dostęp 1.10.2021.

Przemysław Kaniecki