Stolik

Stolik o okrągłym blacie obwiedzionym ażurową galeryjką z żółtego metalu. Podstawa galeryjki w formie wypukłej profilowanej listwy, nieznacznie wysuniętej poza lico cargi. Blat wyłożony okładziną z jaspisu krajobrazowego w układzie promienistym. Całość wsparta na trzech gładkich, kwadratowych w przekroju, zbieżnych nogach, u nasady ozdobionych od przodu i z boków rozetkami z żółtego metalu umieszczonymi w kwadratowych niewielkich płycinach a poniżej wąską listewką z trzema łezkami. U dołu nogi ozdobione zostały prostymi metalowymi sabotami w górnej połowie dekorowanymi rozetkami. Pod blatem znajduje się szeroka carga ozdobiona trzema wąskimi, pionowymi, prostokątnymi płycinami wydzielonymi przez wąskie perełkowane ramki z metalu w kolorze żółtym, umieszczonymi na osi nóg. Pomiędzy płycinami carga została ozdobiona gęstym pionowym żłobkowaniem. Dół cargi obiega dookoła perełkowana metalowa listewka. Z jednej strony w cardze umieszczona została szufladka.

Tego typu stoliki nazywane bouillotte pierwotnie służyły do gry w karty. Ich nazwa pochodzi od popularnej we Francji czasów Rewolucji karcianej gry hazardowej. Uzupełnieniem takiego stolika był lichtarz o tej samej nazwie na dwie lub więcej świec, o ramionach osadzonych wokół centralnie umieszczonego pręta, na którym zamontowany był ruchomy abażur wykonany najczęściej z malowanej blachy. W miarę wypalania się świec można było go opuszczać tak, żeby światło nie raziło graczy w oczy.

Same stoliki ze względu na swoją kompaktową formę i niewielkie wymiary używane były także w XIX wieku jako stoliki pomocnicze do herbaty, do przechowywania podręcznych drobiazgów w mniejszych wnętrzach, etc.

Zakup Muzeum Narodowego w Warszawie od osoby prywatnej w 1965 roku, przekazany następnie do zbiorów wilanowskich.