Dżdżownica

Fascynacja Teodora Boka światem natury, roślinnym i zwierzęcym, rzeczywistym i fantastycznym uwidacznia się w jego rysunkach, obrazach i rzeźbach. Zwinięta w supełki dżdżownica to interesujące przetworzenie realnego osobnika z rodziny pierścieniowatych. Leży pośród rozrzuconych kamieni, gwoździ, skał, zwinięta w supełki, o wyraźnie zaznaczonych pierścieniach. Ma wydłużony, obły kształt, jej część głowowa jest delikatnie zaostrzona. Od części ogonowej do głowy przyszpilona jest regularnie rozmieszczonymi parami gwoździ. W świecie natury dżdżownice osiągają od dziesięciu centymetrów aż do jednego metra, a w ich opływowej formie wyraźnie zaznaczają się pierścienie, z których wystaje osiem krótkich szczecinek ułożonych parami. Dżdżownice mają duże zdolności do regeneracji, mogą odtworzyć nawet połowę swojego ciała, pod warunkiem, że zachowały pierścienie 9–20.

Chociaż to na pozór jedynie skromny czarno-biały wizerunek przygwożdżonej (w jakim celu?) dżdżownicy, ozdobna ramka i użyty jako tło żółtawy, ozdobny papier nadaje jej wyjątkowość, podkreśla indywidualność, nieobecną przecież w świecie natury. Po raz kolejny nasuwa się pytanie o wolność i jej granice przynależne każdemu indywiduum.

Renata Piątkowska