Talerz ze sceną polowania z sokołem

Głęboki porcelanowy talerz o sfalowanej krawędzi z namalowaną sceną polowania z sokołem. Sam kształt talerza – zupełnie pozbawiony dekoracji reliefowej, ozdobiony jedynie sfalowanym wycięciem kołnierza - jest jednym z najpopularniejszych wzorów produkowanych w miśnieńskiej manufakturze. Został on zaprojektowany w 1745 roku przez Johanna Joachima Kaendlera (1706-1775). Nadano mu nazwę „Neuer Ausschnitt”, co tłumaczyć można jako „Nowe Cięcie”. Początkowo prosty wzór był prawdopodobnie przeznaczony do stosowania w tanich serwisach przeznaczonych dla mniej zamożnej klienteli. Jednak w XIX wieku liczba naczyń tego serwisu znacznie wzrosła. Był on stosowany w swej czystej, zupełnie pozbawionej dekoracji malarskiej formie, ale znacznie częściej wykorzystywano go jako doskonałe tło dla ozdobnych malatur. Wzór ten jest do dzisiaj jednym z najpopularniejszych miśnieńskich wyrobów, produkowanych i sprzedawanych przez fabrykę.

Na dekorację malarską talerza składa się jego kołnierz ozdobiony trzema bukietami kwiatów i złoceniem krawędzi, ale najbardziej ozdobnym elementem jest scena polowania z sokołem namalowana w jego lustrze (wnętrzu). Na tle kamiennej architektury przedstawiono trzech jeźdźców – mężczyznę z sokołem siedzącym na jego przedramieniu, kobietę w fioletowej sukni siedzącą na koniu po damsku oraz mężczyznę z parasolką (służącego?). Opodal widoczny jest także mężczyzna z psem myśliwskim na smyczy. Cała scena może być luźno inspirowana twórczością Philipsa Wouwermana (zwanego także Wouwermans lub Wolfermannem, 1619 (ochrzczony) – 1668), słynnego holenderskiego malarza barokowego, specjalizującego się w scenach myśliwskich.

Zabytek należy do historycznej kolekcji wilanowskiej, być może znalazł się w niej już w czasach Potockich, jednak lakoniczne zapisy w inwentarzach nie pozwalają na jego identyfikację. Po raz pierwszy jest łączony z zapisem inwentarza z końca XIX wieku.

Agnieszka Żuber