
Matka Boża Kazańska. Święty Mikołaj
1890 — 1910
Muzeum Narodowe w Lublinie
Jest częścią kolekcji: Sztuka Ludowa Lubelszczyzny (XVII – 1. połowa XX wieku)
Kazańska ikona Matki Bożej, słynąca cudami, to jedno z najbardziej czczonych przedstawień maryjnych w Rosji. Reprezentuje typ ikonograficzny zwany Hodegetrią, czyli Przewodniczką lub Wskazującą Drogę; do niego należy także Madonna Jasnogórska, z pochodzenia ikona wschodniochrześcijańska. W ikonie tej ujęty frontalnie Chrystus nie zasiada na ręce matki, ale stoi na jej kolanach, zwrócony twarzą do modlących się. Prawa ręka Dziecięcia unosi się w geście błogosławieństwa, natomiast lewa jest opuszczona i przykryta szatą. Trzy połączone ze sobą palce błogosławiącej ręki Jezusa wskazują na Trójcę Świętą, dwa pozostałe obrazują naturę boską i ludzką. Głowę Jezusa otacza nimb, podobnie Maryi, której głowa jest nachylona ku synowi, jakby mu coś mówiła.
Ikona kazańska była oparciem dla Rosjan w czasie wielu burz dziejowych. Po raz pierwszy podczas wspomnianego wyzwolenia Kazania z rąk Tatarów. Następnie w latach 1610–1612, w czasie wojny polsko-rosyjskiej, gdy Zygmunt III chciał zająć tron i wprowadzić na Rusi wyznanie rzymskokatolickie. Wówczas została przywieziona do Moskwy. W okresie wojen napoleońskich, w 1812 roku, była znów głównym celem modlitw obrońców Rosji.
Nieprawdopodobna jest wręcz historia tułaczki ikony. Z kazańskiej katedry Zwiastowania Pańskiego na początku XVII wieku została najpierw przeniesiona do bazyliki na moskiewskim placu Czerwonym, następnie do kościoła Ofiarowania Matki Bożej na Łubiance. W 1633 roku ikonę umieszczono w moskiewskim Soborze Kazańskim. Po uczynieniu w 1712 roku Petersburga stolicą Imperium Rosyjskiego car Piotr Wielki nakazał przenieść do nowej stolicy cudowną ikonę. Początkowo znajdowała się w cerkwi na Wyspie św. Bazylego, potem w soborze Świętej Trójcy na terenie Ławry św. Aleksandra Newskiego, a w latach 1727–1736 w cerkwi Narodzenia Matki Bożej na Newskim Prospekcie. W 1811 roku poświęcono zbudowany Sobór Kazański jako miejsce jej przeznaczone. Ikona została skradziona i zaginęła w 1904 roku. Pojawiła się ponownie w Wielkiej Brytanii i w USA w latach 50. XX wieku, w 1964 roku nawet znalazła się na Wystawie Światowej w Nowym Jorku. Od 1970 roku znajdowała się przez kilkanaście lat w Fatimie, skąd w 1993 roku została przekazana do Watykanu. Na polecenie papieża Jana Pawła II ikona została zwrócona Rosyjskiej Cerkwi Prawosławnej w 2004 roku.
Autor / wytwórca
Rodzaj obiektu
malarstwo, obraz
Technika
puncowanie, technika olejna
Czas powstania / datowanie
Miejsce powstania / znalezienia
Numer identyfikacyjny
Lokalizacja / status
nieznany
1890 — 1910
Muzeum Narodowe w Lublinie
nieznany
1801 — 1900
Muzeum Narodowe w Lublinie
nieznany
1901 — 1910
Muzeum Narodowe w Lublinie
odkryj ten TEMAT
Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie
odkryj tę ŚCIEŻKĘ
Ścieżka edukacyjna
0/500
Używamy plików cookie, aby ułatwić Ci korzystanie z naszego serwisu oraz do celów statystycznych. Plikami cookie możesz zarządzać, zmieniając ustawienia swojej przeglądarki internetowej. Więcej informacji w Polityce prywatności.
Używamy plików cookie, aby ułatwić Ci korzystanie z naszego serwisu oraz do celów statystycznych. Plikami cookie możesz zarządzać, zmieniając ustawienia swojej przeglądarki internetowej. Więcej informacji w Polityce prywatności.
Zarządzaj plikami cookies:
Ten rodzaj plików cookies jest niezbędny do funkcjonowania serwisu. Możesz zmienić ustawienia swojej przeglądarki tak, aby je zablokować, jednak strona nie będzie wtedy działała prawidłowo.
WYMAGANE
Służą do pomiaru zaangażowania użytkowników i generowania statystyk na temat serwisu w celu lepszego zrozumienia, jak jest używany. Jeśli zablokujesz ten rodzaj cookies nie będziemy mogli zbierać informacji o korzystaniu z serwisu i nie będziemy w stanie monitorować jego wydajności.