Talerz

Porcelanowy talerz o dużym dnie płynnie połączonym z płaskim kołnierzem delikatnym uskokiem. Cała powierzchnia naczynia prócz spodu dna została pokryta dekoracją. Niezwykły ciemny kolor talerza i głębia jego zdobienia powstały poprzez nadmuchiwanie przez rurkę i gazę rozdrobnionego proszku kobaltowego na powierzchnię naczynia, i następnie pokrycie jej szkliwem. Złotą dekorację wykonano po wypaleniu talerza malując ją odpowiednio przygotowanym złotem. Na kołnierzu i częściowo na lustrze talerza zachowała się złota dekoracja - ze względu na charakter zdobień najbardziej narażona na zniszczenie. Przedstawia motywy floralne – stylizowaną wić roślinną na kołnierzu i być może stylizowaną peonię na lustrze. Na krawędzi kołnierza naczynia kolorystyka przechodzi w barwę beżową.

Talerz powstał najpewniej w 1. poł. XVIII wieku, w erze Kangxi (1662-1722) dynastii Qing, w okresie rozkwitu porcelany chińskiej.

Ten interesujący i rzadki przedmiot przypuszczalnie notowany jest w inwentarzu zbiorów dalekowschodnich kolekcji wilanowskiej z 1832 roku, spisanym na zlecenie Aleksandra Potockiego. Mógł znajdować się w Pokojach Chińskich, na piętrze korpusu pałacu, urządzonych przez Stanisława Kostkę Potockiego.

Hasła kontekstowe: Aleksander Potocki, Kangxi, Pokoje Chińskie, Stanisław Kostka Potocki, Qing