Stolik

Prostokątny stolik do gry w karty z blatem rozkładanym połówkowo, opieranym na odchylanej na zawiasach ku tyłowi nodze. Blat od wewnątrz pokryty jest suknem, przytrzymanym na krawędziach drewnianymi płaskimi listewkami. W formie złożonej stolik przypomina niedużą konsolę, o blacie bardzo nieznacznie wystającym poza obrys szerokiej cargi z wąskimi kostkami narożach, wspartej na czterech kwadratowych w przekroju lekko zbieżnych nogach, u nasady opatrzonych od przodu i po zewnętrznych bokach aplikami z żółtego metalu w formie girlandowych zwisów. U dołu nogi opatrzone zostały niskimi trzewikami w formie kostek, o lekkim przewężeniu w dolnej partii. Naroża cargi od przodu i z boku dekorują plakietki z żółtego metalu o motywach palmet, zaś na osiach przodu i boków umieszczono plakietki z motywami par gryfów podtrzymujących owalne medaliony. Dodatkowo w cardze umieszczony został schowek na karty i żetony.

W XVIII i XIX wieku gra w karty była jedną z podstawowych rozrywek towarzyskich. Stąd brała się wielka popularność mebli przeznaczonych do tego celu. Jednocześnie wymóg zapewnienia miejsca do gry dla wielu osób na raz wiązał się z koniecznością posiadania kilku sztuk mebli, które na co dzień nie były używane i musiały być jakoś przechowywane do następnego spotkania. Dlatego stoły te najczęściej posiadają konstrukcję składaną, pozwalającą na wygodne ustawienie ich pod ścianą, gdzie nie zajmowały dużo miejsca.

Zakup Muzeum Narodowego w Warszawie od osoby prywatnej w 1963 roku, przekazany następnie do zbiorów wilanowskich.