Forma piernikarska

Wytwórca pierników, czyli piernikarz jest zawodem znanym od średniowiecza. W Kwidzynie ostatni przedstawiciel tej specjalizacji jest wzmiankowany jeszcze po I wojnie światowej, a więc tradycja piernikarska jest bardzo długa. Choć dziś pierniki kojarzą nam się niemal wyłącznie z Toruniem, to warto pamiętać, że jeszcze przed II wojną światową działały mniejsze ośrodki produkujące pierniki na potrzeby rynku lokalnego. Takim miejscem był właśnie Kwidzyn. Tu przez ok. 40 lat działała Piernikarnia Klaffta.

Zamek w Kwidzynie posiada w swoich zbiorach wiele zabytków pochodzących z Muzeum Regionalnego Prus Zachodnich w Kwidzynie (Heimatmuseum Westpreussen in Marienwerder). Placówka ta funkcjonowała w mieście w latach 1925-1945. Kierował nią Waldemar Heym, którego zamiłowania archeologiczno-etnograficzne w znacznym stopniu wpłynęły na charakter gromadzonych zbiorów. Forma została przekazana w darze przez piekarza Sietzlera z Gardei w lutym 1925 roku. Dawny numer inwentarzowy to W. Pr. 140.

To forma dwustronna, na której widnieje z jednej strony przedstawienie kobiety siedzącej przy kołowrotku, a z drugiej karocy z jednokonnym zaprzęgiem. Zapewne to jedna z najstarszych i zarazem najlepiej opracowanych rzeźbiarsko form w kwidzyńskim zbiorze. Oba przedstawienia zostały wykonane z ogromną wprawą ręki. Wypełniono je w najdrobniejszym szczególe wewnętrznymi wzorami. Delikatność twarzy i kunszt, z jakim je wykonano świadczą o wysokich umiejętnościach autora. O ile w przypadku innych form z kwidzyńskiego zbioru zdarza się, że przedstawienia po obu stronach różnią się stylem, to ta bez wątpienia została wykonana przez jednego snycerza. Choć jego nazwisko nie jest jeszcze dziś znane, to pozostawił po sobie wyryte inicjały M.Z.

Joanna Jezierska