Szafa sieniowa w typie hamburskiej

Barokowa szafa sieniowa była zawsze wystawnym luksusowym meblem. Najczęściej spełniała funkcję szafy ubraniowej ustawionej w sieni, reprezentacyjnym przedpokoju (westybulu) lub korytarzu. Tego typu meble, wytwarzane w północnej Europie od drugiej połowy XVII do końca XVIII wieku, świadczyły o statusie społecznym właściciela. Od miejsca wyrobu nazywano je szafami gdańskimi, holenderskimi, norymberskimi, hamburskimi, frankfurckimi, elbląskimi. Warto pamiętać, że szafy gdańskie należały do najbardziej okazałych. Poszczególne ośrodki wyróżniały się głównie techniką wykończenia i doborem detali zdobniczych. Konstrukcję szaf sieniowych rozwiązywano na podobnej zasadzie. Był to zawsze mebel skrzyniowy o korpusie zazwyczaj dwudrzwiowym (od frontu), spiętym górnym i dolnym wieńcem, często, ale niekoniecznie, z jedną lub dwiema szufladami w części cokołowej. Prezentowana szafa nie posiada wydatnego wyłamania w górnym wieńcu – charakterystycznego elementu szafy gdańskiej. Wyróżnia się ona prostą linią wydatnego gzymsu – typową dla szaf hamburskich. 

Teresa Bagińska-Żurawska https://orcid.org/0000-0002-9243-3967