Fotografia w ręcznie wykonanej ramie

Fotografia przedstawia wojskową orkiestrę dętą w mundurach austriackich. Pierwszy rozbiór Polski w 1772 r. spowodował, że Łańcut na długie lata włączony został do Austrii, stając się miejscem stacjonowania wojsk zaborczych. Przebiegająca w sąsiednich lasach granica między zaborami, tzw. kordon, wymagała stałej ochrony. Stąd w małym, dwutysięcznym Łańcucie oraz jego najbliższej okolicy utrzymywano średnio około tysiąca żołnierzy, dla których w l. 1890-1896 powstał na obszarze Przedmieścia zwarty kompleks koszarowy. Wojsko opuściło wówczas rozsiane po mieście i okolicy budynki, zachowując jedynie wybudowaną w 1840 r. ujeżdżalnię koni oraz szpital mieszczący się w murach klasztoru podominikańskiego w centrum miasta. Liczną załogę wojskową, która stała się częścią łańcuckiego krajobrazu, tworzyli cesarscy kirasjerzy, czescy dragoni, a następnie węgierscy huzarzy. Żołnierze ci stacjonowali w mieście do czasów I wojny światowej.

Joanna Kluz