Fisharmonika
1830 — 1833
Muzeum – Zamek w Łańcucie
Jest częścią kolekcji: Broń, instrumenty, varia
Harfa jest strunowym instrumentem muzycznym znanym od czasów starożytnych (chordofon). Nowożytne zainteresowanie instrumentem ożywiło się od czasów królowej francuskiej Marii Antoniny – biegłej harfistki i zdolnej uczennicy Christopha Willibalda Glucka. Za jej przykładem gra na harfie stała się mile widzianą umiejętnością w kręgach europejskiej arystokracji. Do pożądanych, cenionych i chętnie kupowanych należały instrumenty wykonane przez Georgesa Cousineau (1733 – 1800), lutnika królewskiego i wydawcy muzycznego, który prowadził sklep naprzeciwko Luwru. Od 1775 r. jego wspólnikiem został syn Jacques Georges (1760-1836), koncertujący harfista mianowany lutnikiem zwyczajnym królowej. Izabela Lubomirska, pozostająca w bliskich relacjach z dworem francuskim, kupiła harfę Cousineau dla swojego kilkunastoletniego wychowanka Henryka Lubomirskiego pobierającego lekcje gry na tym instrumencie. Muzykowanie w małych amatorskich zespołach kameralnych należało do ówczesnych zwyczajów życia towarzyskiego. Nie inaczej było w Łańcucie. Po śmierci Księżnej Marszałkowej harfa wyjechała do zakupionego dla Henryka Lubomirskiego Przeworska, gdzie zastała ją druga wojna światowa. Muzeum-Zamek w 1967 r. zakupiło inną harfę wykonaną przez ojca i syna Cousineau pod koniec XVIII w. Instrument jest sygnowany, z napisem na pudle rezonansowym „Cousineau pére et fils á Paris”. Na wolutowym zakończeniu komory kołkowej umieszczono cyfry „89”. Harfy Cousineau wyróżniały się pięknym głębokim brzmieniem. Były one udoskonalane licznymi opatentowanymi wynalazkami, takimi jak pedały przestrajające dźwięk o pół tonu przez mechanizm regulujący napięcie strun. Mimo to instrumenty Cousineau miały delikatną strukturę. Z czasem przegrały one konkurencję z patentami wprowadzonymi przez Sebastiana Erarda, dzięki któremu harfa stała się instrumentem nie tylko salonowym, ale także koncertowym.
Teresa Bagińska-Żurawska https://orcid.org/0000-0002-9243-3967
Autor / wytwórca
Rodzaj obiektu
instrumenty muzyczne
Technika
budowa instrumentów muzycznych
Tworzywo / materiał
laka, drewno sosnowe, kość bydlęca, mosiądz, złoto, drewno jaworowe, jelita zwierzęce
Pochodzenie / sposób pozyskania
zakup
Czas powstania / datowanie
Miejsce powstania / znalezienia
Właściciel
Muzeum - Zamek w Łańcucie
Numer identyfikacyjny
Lokalizacja / status
J. Deutschmann in Wien (Deutschmann, Jacob)
1830 — 1833
Muzeum – Zamek w Łańcucie
XIX/XX wiek
Muzeum – Zamek w Łańcucie
Érard
1868
Muzeum – Zamek w Łańcucie
odkryj ten TEMAT
Muzeum Narodowe w Lublinie
odkryj tę ŚCIEŻKĘ
Ścieżka edukacyjna
0/500
Używamy plików cookie, aby ułatwić Ci korzystanie z naszego serwisu oraz do celów statystycznych. Plikami cookie możesz zarządzać, zmieniając ustawienia swojej przeglądarki internetowej. Więcej informacji w Polityce prywatności.
Używamy plików cookie, aby ułatwić Ci korzystanie z naszego serwisu oraz do celów statystycznych. Plikami cookie możesz zarządzać, zmieniając ustawienia swojej przeglądarki internetowej. Więcej informacji w Polityce prywatności.
Zarządzaj plikami cookies:
Ten rodzaj plików cookies jest niezbędny do funkcjonowania serwisu. Możesz zmienić ustawienia swojej przeglądarki tak, aby je zablokować, jednak strona nie będzie wtedy działała prawidłowo.
WYMAGANE
Służą do pomiaru zaangażowania użytkowników i generowania statystyk na temat serwisu w celu lepszego zrozumienia, jak jest używany. Jeśli zablokujesz ten rodzaj cookies nie będziemy mogli zbierać informacji o korzystaniu z serwisu i nie będziemy w stanie monitorować jego wydajności.