Forma piernikarska

Wytwórca pierników, czyli piernikarz jest zawodem znanym od średniowiecza. W Kwidzynie ostatni przedstawiciel tej specjalizacji jest wzmiankowany jeszcze po I wojnie światowej, a więc tradycja piernikarska jest bardzo długa. Choć dziś pierniki kojarzą nam się niemal wyłącznie z Toruniem, to warto pamiętać, że jeszcze przed II wojną światową działały mniejsze ośrodki produkujące pierniki na potrzeby rynku lokalnego. Takim miejscem był właśnie Kwidzyn. Tu przez ok. 40 lat działała Piernikarnia Klaffta.

Zamek w Kwidzynie posiada w swoich zbiorach wiele zabytków pochodzących z Muzeum Regionalnego Prus Zachodnich w Kwidzynie (Heimatmuseum Westpreussen in Marienwerder). Placówka ta funkcjonowała w mieście w latach 1925-1945. Kierował nią Waldemar Heym, którego zamiłowania archeologiczno-etnograficzne w znacznym stopniu wpłynęły na charakter gromadzonych zbiorów. Forma została przekazana w darze przez Johanna Krämera z Kwidzyna, w grudniu 1924 roku. Dawny numer inwentarzowy to W. Pr. 114.

Forma dwustronna, na której z jednej strony znajduje się przedstawienie pistoletu z zamkiem skałkowym. Broń taka była w powszechnym użyciu od XVII do 1 poł. XIX wieku. Z drugiej strony formy znajdują się lew i kogut. Wszystkie trzy wizerunki wykonano w stylu barokowym. Lew będący symbolem władzy, siły, cnót wojennych czy męskości pojawiał się w wielu herbach szlacheckich. Z kolei kogut symbolizuje czujność, waleczność, jurność, płodność, ale także nieskromność i lubieżność. Pierniki nie tylko zachwycały swoim kształtem, ale posiadały też ukryte drugie znaczenie, zrozumiałe jednak dla ich odbiorców. Zapewne to przykład formy, której używano wyłącznie do wytwarzania pierników dla chłopców.

Joanna Jezierska