Mieszek do kominka

Mieszek kominkowy składający się z dwóch wykrojowo uformowanych, drewnianych ścianek

połączonych harmonijkowo złożonym workiem z miękkiej skóry.

Ścianki przechodzą płynnie u góry w owalnie zakończone uchwyty. Przednia ścianka dekorowana jest nakładanym ażurowym ornamentem ze złoconego brązu w formie smukłego ornamentu wstęgowo-cęgowego przeplatanego liśćmi akantu, z motywem palmety u dołu i parą kwiatowych zwisów po bokach.

U dołu znajduje się osadzona w toczonym z drewna pierścieniu dysza z brązu złoconego bogato zdobiona niemal pełnoplastycznie potraktowanym motywem owijającej ją spiralnie w coraz ciaśniejszych zwojach girlandy kwiatowo-owocowej.

Kiedy człowiek nauczył się używać ognia z pewnością w którymś momencie zauważył, że jego rozniecanie ułatwiał zwiększony przepływ powietrza, czy to w formie naturalnego podmuchu czy też uzyskanego z pomocą pracy płuc. Pierwsze mieszki miały formę worków zszytych ze skóry zwierzęcej, z czasem udoskonalonych o drewniane deszczułki pozwalające na wygodne jego sprężanie i rozprężanie i przybierających coraz bardziej wyrafinowane i zdobne formy.

Z uwagi na rodzaj używanych do ich wytwarzania materiałów, intensywną eksploatację oraz niszczący wpływ przechowywania w bezpośrednim pobliżu paleniska były to akcesoria stosunkowo nietrwałe, wymieniane na nowe zdecydowanie częściej niż pozostałe utensylia kominkowe, wykonane z metalu. To sprawia, że zdecydowana większość mieszków zachowanych do dzisiaj pochodzi z XVIII i XIX wieku, ale istnieją egzemplarze pochodzące jeszcze z końca XV wieku.