Forma do baby

Forma do pieczenia ma półkulisty kształt z centralnym wgłębieniem. Powierzchnię płaszcza rozdzielono w połowie wysokości wyraźnym uskokiem. Górna część została uformowana w ośmioczęściową rozetę, której płatki podzielono na cztery segmenty z wypukłymi krawędziami. Tuż poniżej uskoku, wzdłuż krawędzi, znajduje się dekoracyjny pas z trzech ostrosłupów oddzielonych półwałkami. Do jednego z nich przymocowano uchwyt z kółkiem, umożliwiający zawieszenie formy. Forma jest wydrążona pośrodku, czyli ma tzw. komin.

W XIX wieku formy do wypieków były nieodłącznym elementem kuchennego wyposażenia w zamożnych gospodarstwach domowych, służąc do przygotowywania ciast, bab, pasztetów i innych wypieków o efektownym kształcie. Wykonywano je głównie z miedzi, cynku lub cyny, co zapewniało równomierne przewodnictwo ciepła i umożliwiało precyzyjne odwzorowanie dekoracyjnych detali. Zdobnictwo form odzwierciedlało nie tylko estetyczne gusta epoki, ale także aspiracje społeczne właścicieli — złożoność kształtu i obecność sygnatur często świadczyły o ich luksusowym charakterze. Formy te były zarówno narzędziami pracy, jak i nośnikami stylu, a ich obecność w kuchni podkreślała rangę kulinariów w życiu codziennym i towarzyskim. Dziś stanowią cenne źródło wiedzy o dawnych technikach piekarniczych oraz kulturze materialnej XIX wieku.