Lubomirski Franciszek (zm.1699) i Jerzy (zm. 1727) - portret

Portret dwóch przyrodnich braci w wieku chłopięcym, książąt Franciszka Sebastiana (?-1699) i Jerzego Dominika (ok. 1665-1727) Lubomirskich, synów słynnego i wpływowego marszałka wielkiego i hetmana polnego koronnego Jerzego Sebastiana Lubomirskiego (1616-1667) z dwóch kolejnych małżeństw: z Konstancją Ligęzianką (?-1648) i Barbarą Tarłówną (?-1689). Poważny wyraz twarzy - dość sztywno i płasko modelowanych – małych portretowanych, oddaje przygnębiający stan sieroctwa, w jakim wcześnie, za sprawą śmierci ojca w 1667 r. (na wygnaniu, w ramach królewskiej kary za rokosz), znaleźli się obydwaj chłopcy. Na obrazie ze zbiorów wilanowskich bracia zostali ukazani w pozycji stojącej, trzymając się za ręce, na tle fragmentu architektury z łukowato zamkniętym portalem. Z prawej strony zwiesza się kotara ciemnordzawej barwy. Książęta Lubomirscy są jednakowo ubrani, w długie, srebrnoszare żupany i czerwone płaszcze, oblamowane ciemnym futrem. W rękach trzymają czerwone kołpaki – szlacheckie czapki z futrzanymi otokami.

Bardzo podobny, podwójny wizerunek dziecięcy Franciszka i Jerzego Lubomirskich, pędzla nieznanego autora, znajduje się w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie (1670-72, technika olejna, płótno, 151,5 x 107 cm; nr inw. 128858 MNW). Obydwie zbliżone do siebie kompozycje malarskie różnią się między innymi takimi elementami, jak: kształtowanie tła (na portrecie ze zbiorów Muzeum Narodowego w Warszawie brak fragmentu architektury za plecami hetmańskich synów; inny jest także wygląd kotary i jej upięcie) czy kolorystyka odzienia postaci.

Franciszek Sebastian Lubomirski (?-1699), książę; Jerzy Dominik Lubomirski (ok. 1665-1727), książę; Jerzy Sebastian Lubomirski (1616-1667), książę, marszałek wielki i hetman polny koronny; Konstancja Ligęzianka (?-1648); Barbara Tarłówna (?-1689); kołpaki.

Agnieszka Woźniak-Wieczorek