Stojak do przyborów kominkowych

Stojak do przyborów kominkowych na czterech krótkich, toczonych, cebulastych nóżkach. Na nóżkach wsparta została podstawka w formie mocno przestylizowanej muszli małża, ozdobionej na bocznych krawędziach perełkowaniem. Krawędź przednia pośrodku została wywinięta ku dołowi na wzór rollwerkowego zwoju. Cała górna powierzchnia pokryta jest gęsto płaskorzeźbionym motywem poskręcanej wici roślinnej oraz rollwerkowego kartusza z kaboszonem. Do podstawki, w jej tylnej części zamontowany został trzpień, przepuszczony na wylot przez otwór i umocowany od spodu nakrętką, zaś od wierzchu miejsce łączenia przesłonięte zostało pełnoplastyczym elementem w formie liścia akantu. Trzpień w dolnej partii ozdobiony został ażurową, płaską dekoracją w formie pary podwójnych wolutowych zwojów z wici akantowej, tworzących spływy. Trzpień jest okrągły w przekroju, w środkowej części mocno spłaszczony i pięciokrotnie skręcony. Powyżej partii kręconej na trzpieniu znajdują się dwie przewiązki z ornamentu sznurowego uzupełnionego pełnoplastycznymi liśćmi akantu: niższa, o listkach wywiniętych płasko w dół, oraz wyższa, o listkach wystających płasko na boki i wywiniętych dalej ku przodowi, stanowiących podpórki pod przybory. U góry trzpień przechodzi w misterną, ażurową, płaską sterczynę, ujętą po bokach parą wolut z ornamentu małżowinowego, a od góry zakończoną kobiecą maską zwieńczoną piętrowym pióropuszem. Poniżej sterczyny od trzpienia płynnie odchodzi ku przodowi i na boki wachlarzowata podpórka na przybory, o dziesięciu gładkich żebrach zakończonych niewielkimi kulkami. Wszystkie elementy z wyjątkiem gładkich partii trzpienia są złocone.

Stojak stanowi komplet z pogrzebaczem o numerze inwentarzowym Wil.3447 oraz szczypcami o numerze Wil.3361.