Akt zgonu Juliusza Leibla

Wystawiony przez Górno-Maryjski Powiatowy Urząd Stanu Cywilnego akt zgonu Juliusza Leibela, męża Emilii, wydany w 1944 r. Na jednostronnym szablonowym druku, z uzupełnieniami pismem odręcznym.
Latem 1939 r., uciekając do Jarosławia z całą rodziną męża przed spodziewanym wybuchem wojny, Emilia Leibel straciła futra i srebra (nadany bagaż zaginął). Nie miała przy sobie dość pieniędzy, bo zakładała pobyt u rodziców w Krakowie, za hotel musiała zapłacić pożyczonymi pieniędzmi. Czwartego września do Jarosławia przyjechał autem Juliusz Leibel, ale bez większych zapasów gotówkowych i bez drogocennych rzeczy. Zdecydowani byli na wyjazd do Rumunii, ale chaos panujący na drogach w kierunku granicy sprawił, że tułali się po różnych miejscach. Kilka miesięcy spędzili w Dubnie i jego okolicach.
Ostatecznie całą dużą rodziną (rodzice Juliusza Leibela i jego brat z rodziną, siostra i siostrzenica, Emilia i Juliusz Leibel z córką Haliną) zamieszkali we Lwowie. Juliusz Leibel zarabiał na życie, wożąc pasażerów. Ze Lwowa zostali też całą wielką rodziną wywiezieni w głąb Związku Radzieckiego. Tam 48-letni Juliusz Leibel ciężko zachorował wskutek niedożywienia i pracy ponad siły przy wyrębie lasu na mrozie (według innej wersji z powodu pęknięcia aorty po uderzeniu belą drewna). Został pochowany na cmentarzu prawosławnym.
W treści aktu zgonu widnieje data śmierci – 4 marca 1944 r. Jako przyczyna wskazana jest wada serca.

EMB