Apostołowie: Bartłomiej, Szymon i Andrzej

Płaskorzeźba przedstawia grupę apostołów: Bartłomieja, Szymona i Andrzeja stojących na tle kotary. Mężczyźni ubrani są w długie obficie złocone płaszcze a w dłoniach trzymają atrybuty: nóż, piłę i krzyż w kształcie litery X – przedmioty związane z ich męczeńską śmiercią.

Rzeźba stanowi pozostałość ołtarza głównego z kościoła Mariackiego w Dąbiu (obecnie dzielnica Szczecina), którego osiem fragmentów trafiło do zbiorów szczecińskiego muzeum po pożarze kościoła w 1864 roku. Wśród nich znajdowały się jeszcze trzy płaskorzeźby przedstawiające pozostałych apostołów oraz cztery duże płyty ukazujące sceny pasyjne (Biczowanie, Cierniem koronowanie). Dwa mniejsze i dwa większe fragmenty zaginęły w okresie II wojny światowej. Obecnie na wystawie stałej Misterium Światła. Sztuka średniowieczna na Pomorzu obejrzeć można cztery pozostałe z dawnych zbiorów muzeum części dąbskiego retabulum – Opłakiwanie (nr inw. MNS/Szt/170), Złożenie do grobu (nr inw. MNS/Szt/169), Grupę apostołów: Paweł, Tomasz, Jakub Starszy (nr inw. MNS/Szt/9) oraz prezentowaną Grupę apostołów: Bartłomiej, Szymon, Andrzej.

Kształt płaskorzeźb pozwala rekonstruować lokalizację kolegium apostolskiego w predelli, czyli skrzyniowej podstawie ołtarza. Jej tematykę uzupełniało prawdopodobnie przedstawienie Chrystusa Zbawiciela – być może była to figurka Salvatora Mundi zachowana w zbiorach Muzeum Narodowego w Szczecinie (nr inw. MNS/Szt/63). Założenie takie wynika z analizy kompozycji ołtarza pasyjnego z Zwischenahn (Dolna Saksonia) wskazywanego jako jedna z analogii dla ołtarza z Dąbia oraz pokrewieństwo warsztatowe rzeźby Salvatora do rzeźbiarskich grup apostołów.

Kinga Krasnodębska