Lichtarz z figurką ogrodnika

Lichtarz z brązu złoconego z porcelanową figurką ogrodnika, ustawionego w arkadzie z pręta metalowego ozdobionej porcelanowymi kwiatami. Sama figurka powstała w słynnej manufakturze miśnieńskiej, a dzięki umieszczeniu na jej cokoliku numer modelu (wyciśniętego „A 19”) można precyzyjnie określić czas jej powstania – wyroby z tymi oznaczeniami tworzone były w Miśni w latach 1764-66. Tego typu przedmioty składane z różnych elementów, takich jak porcelana, metal i laka, były bardzo modne w XVIII wieku. Wiele z nich pełniło funkcję użytkową, na przykład kałamarze, lichtarze, kadzielniczki czy zegary, wytwarzano także takie, które pełniły wyłącznie rolę dekoracji. Najczęściej ich podstawę stanowi dekoracyjny element wykonany z brązu złoconego, ozdobionego motywem rocaille.

Kolejnym charakterystycznym dla XVIII wieku rozwiązaniem są dekoracje z delikatnych, porcelanowych kwiatów, chętnie stosowane w różnych przedmiotach. Jako pierwsza produkowała je francuska fabryka w Vincennes, później przeniesiona do Sèvres (gdzie istnieje do dzisiaj). W latach 1748-1753 istniał tam specjalny dział, który zatrudniał młode kobiety trudniące się wykonywaniem tych kruchych i kunsztownych ozdób. Lepiono je ręcznie z plastycznej masy tzw. porcelany miękkiej, następnie dwukrotnie wypalano i malowano. Porcelanowe kwiaty były specjalnością francuską, lecz ze względu na swoją popularność później produkowaną także w innych manufakturach, np. w Miśni. Te delikatne dekoracje montowano najczęściej na drucikach, tworząc porcelanowe bukiety, dekoracje zegarów stojących, elementów oświetleniowych czy pojemniczków na mieszankę zapachową.

Lichtarz znajdował się w kolekcji wilanowskiej z pewnością już w 1832 roku, kiedy eksponowany był w Antykamerze Królowej, co potwierdza zapis w inwentarzu z tego czasu: Lichtarzyków na Kominku Mosiężnych z Gierlandami blaszannemi lakierowanemi i w tychże figurek porcenellowych Sztuk 5. Parę do niego stanowi drugi lichtarz z figurką ogrodniczki (Wil.653).