Kadzielnica

Kadzielnica z końca XIX wieku, z cyzelowanego brązu, miejscami patynowana, z przykrywką na trzech nóżkach w kształcie nóg słoni, wspartych na trąbach. Naczynie o skomplikowanej formie, finezyjnie zdobione. Brzusiec w dolnej części naczynia pokryty jest dekoracją stylizowanych, rytych fal na których unoszą się cztery mityczne zwierzęta ch’i¬-lin i dwa psy Fo wykonane w reliefie. Powyżej brzuśca znajdują się archaizujące motywy maski t’aotie na tle meandra. Do boków brzuśca przymocowane dwa uchwyty w formie smoków o wężowych ciałach. Przykrywka wypukła, ażurowa, zdobiona wyciętymi, stylizowanymi obłokami, zwieńczona figurką boga długowieczności Sho – Lao, siedzącego na spoczywającym jeleniu. Bóstwo w jednej dłoni trzyma brzoskwinię, w drugiej laskę. Kadzielnica umieszczona na podstawie drewnianej, czarnej, ażurowej, z dekoracją geometryczną. Na wierzchu owalne wgłębienia na nogi kadzielnicy. Drewno rzeźbione i malowane. Tāotiè - nazwa mitologicznego potwora i motywu ornamentacyjnego, charakterystycznego chińskich naczyń z brązu z epok Shang i Zhou. Kadzielnica, to naczynie przeznaczone do spalania kadzidła lub perfum w postaci stałej. Naczynia te różniły się znacznie rozmiarem, formą i materiałem konstrukcyjnym. Znajdowały zastosowanie typowo użytkowe w obszarze świeckim jak i sakralnym już od czasów starożytnych w wielu kulturach. Służyły do oczyszczania powietrza z patogenów w przypadku zagrożenia epidemiologicznego, perfumowania pomieszczeń, a nawet odmierzania czasu podczas rytuałów i ceremonii – mierzono postęp spalania kadzideł stożkowych. Kadzidełka są spalane przez umieszczenie ich bezpośrednio na źródle ciepła lub na gorącej metalowej płycie w kadzielnicy. Do kadzideł domowego użytku sprzedawane były małe, wklęsłe brykiety z węgla drzewnego. Zapalało się róg brykietu, a następnie umieszczało go w kadzielnicy i gasił płomień. Po tym, jak świecące iskry przemierzyły cały brykiet, gotowy do umieszczenia na nim kadzidła.

Dorota Rajchert