Odpoczynek Diany

W centrum kompozycji oglądamy postać siedzącej Diany o obfitych kształtach z półksiężycem we włosach, otoczonej przez nimfy. Zbliża się do niej (z lewej) Sylen z koszem owoców, któremu towarzyszy kilku satyrów. Jeden próbuje skraść całusa nimfie. Z prawej na drzewie zawieszono trofea – dorodnego lisa i zające. Z przodu leżą upolowane łanie, dzik i ptactwo, m.in. czapla, kuropatwy, bażant i bekasy. W lewym narożu rogi myśliwskie i mały satyr, grający na piszczałce i potrząsający tamburynem. Obraz utrzymany w spokojnej kolorystyce, z dominacją ciepłych tonów: czerwieni, oranżów, brązów i żółci. Niebieskawe akcenty pojawiające się na szatach i na niebie wydobywają przejścia do brunatnych cieni, podkreślają jasną karnację ciał kobiecych.

Obraz wilanowski to kopia znanego obrazu Jordaensa ze zbiorów Luwru powstałego w 2. ćwierci XVII w. (1640?), nieco tylko mniejszego (150 × 200 cm). Po 1630 r. Jordaens malował wiele obrazów inspirowanych mitologią, ukazanych w spokojnych, słonecznych pejzażach. Sceny te odznaczają się pogodnym nastrojem, emanuje z nich witalność i radość życia. Około 1630 r. artysta wykonał rysunek do Odpoczynku Diany (pióro, czarna kredka, sangwina, akwarela i gwasz; 32,2 × 45 cm), który znajduje się w Musée Condé w Chantilly. Zawiera on wszystkie elementy kompozycji, które zostały później umieszczone na obrazie. Wilanowska kopia jest dobrej jakości, ale wykonana z mniejszą biegłością niż dzieło Jordaensa z Luwru. Różni się od oryginału kilkoma szczegółami, m.in. bujne ciało Diany jest odsłonięte i okrywa je tylko tkanina na biodrach, dodana jest nimfa stojąca za Dianą oraz druga rozwieszająca tkaninę na drzewie z prawej. Różnice te znajdziemy również na rysunku z Chantilly.