Zausznica wielozwojowa

Niewielki trzyzwojowy kabłączek (zausznica) wykonany został z cienkiej złotej taśmy. Przyczepiony do opaski z tkaniny lub ze skóry był efektowną ozdobą głowy. Wraz ze sztyletem i siekierką z brązu wchodził w skład wyposażenia grobu z pochówkiem szkieletowym odkrytym w kamiennej skrzyni 4 maja 1933 roku przy krawędzi wybierzyska piasku, na głębokości około 1 m od powierzchni terenu. Kabłączek znajdował się przy skroni, po lewej stronie czaszki. Tuż po odkryciu całe znalezisko trafiło do muzeum w Trzebiatowie. W niedługim czasie przekazano je dalej, do Pomorskiego Muzeum Krajowego w Szczecinie (Pommersches Landesmuseum in Stettin), gdzie pozostało do 1944 roku, do momentu ewakuacji zbiorów w obawie przed powtarzającymi się nalotami alianckimi na miasto. Siekierka, sztylet i kabłączek, zostały wywiezione w głąb Niemiec wraz z wieloma innymi cennymi zabytkami. Dopiero w 2009 roku, w wyniku polsko-niemieckiej wymiany dawnych zabytków archeologicznych powróciło do Szczecina. Grób szkieletowy ze Śliwina, datowany na 2. połowę I do początku II okresu epoki brązu (lata ok. 1700–1500 BC), jest jedynym na Pomorzu Zachodnim obiektem archeologicznym, zawierającym w swoim wyposażeniu przedmioty z brązu i złota. Badania nad początkami epoki brązu w strefie pomorskiej opierają się głównie na znaleziskach tzw. luźnych (bez znanego kontekstu odkrycia) i na skarbach przedmiotów brązowych.

Dorota Kozłowska