Pantofel

miejsce powstania: Chiny

twórca (autor, wytwórnia): nieznany

But na wysokiej platformie zdobiony haftem. Konstrukcja buta złożona jest z dwóch części – drewnianej, obciągniętej białym płótnem platformy, z przodu i z tyłu ściętej do wewnątrz, oraz tekstylnej cholewki. Cholewka wykonana jest z dwóch odpowiadających sobie części, wzmocnionych podwójnie na nosku i zapiętku paskiem barwionej na czarno skóry. Części te uszyto z fioletowego atłasu jedwabnego zdobionego haftem, i obszyto szaro złotą wąską tasiemką. Wykończenie cholewki stanowi czarna, szeroka lamówka. Misterny haft z użyciem srebrnych, zielonych i złotych nici metalowych przedstawia kwiaty peonii, storczyka i jabłoni. Wnętrze buta zostało wyściełane białym płótnem.

But ten jest przykładem elementu luksusowego stroju kobiecego wyższych sfer Mandżurek. Tego rodzaju obuwie było bardzo charakterystyczne w społeczeństwie chińskim, bowiem Mandżurowie jako jedyna grupa etniczna Chin byli przeciwni okrutnej praktyce wiązania stóp kobietom. Mandżurska dynastia Qing – ostatnia chińska dynastia cesarska – zakazała tego procederu, jednak walka z okaleczającą tradycją przyniosła skutek dopiero w pierwszej połowie XX wieku.

Oryginalne mandżurskie buty na bardzo wysokim, około dziesięciocentymetrowym obcasie, dodawały kobietom wzrostu, i sprawiały wrażenie, że są wyższe i smuklejsze. Ze względu na konieczność stawiania kroków powoli i z uwagą ich chód był subtelny i pełen gracji.

Zapisy w dawnych inwentarzach wilanowskich i archiwalna dokumentacja fotograficzna wskazują, że but ten mógł znajdować się w obecnym Pokoju Średnim, w dawnych Pokojach Chińskich urządzonych przez Stanisława Kostkę Potockiego.

But ten stanowi parę z Wil.3301/2.

Hasła kontekstowe: jabłoń, Mandżurowie, Stanisław Kostka Potocki, peonia, Pokoje Chińskie, storczyk, Qing, wiązanie stóp