Maska imina na 

Maska imina na używana w czasie święta Sigi odbywającego się co 60 lat. Jest jedyną maską, która pojawia się podczas obchodów tego święta, mimo że w kulturze Dogonów istnieje ponad siedemdziesiąt typów różnych masek. Jej wyjątkowość polega również na tym, że nigdy nie tańczy, a jedynie stoi na głównym placu, na którym odbywają się tańce mężczyzn.

W języku sigi-so nazywana jest Awa duno, co tłumaczy się jako „wielka Awa” lub „stara Awa”. Nazwa imina na pochodzi z języka dogo-so i oznacza „wielką maskę” lub „maskę imina”.

Maska przedstawia węża. Jest to wyobrażenie Lebe – pierwszego przodka, który padł ofiarą śmierci. Po utracie nieśmiertelności Dogonowie postanowili opuścić kraj Mande – swoją praojczyznę. Przed wyruszeniem odkopali grób zmarłego Lebe, żeby zabrać ze sobą jego szczątki. W miejscu, w którym pochowali ciało zmarłego, odnaleźli żywego ogromnego węża, który poprowadził ich na tereny zamieszkiwane przez nich do dzisiaj. Dogonowie zabrali ze sobą również ziemię z grobu Lebe i w Kani-Bonzon – pierwszej wiosce założonej przez nich na terenie Masywu Bandiagara uformowali z niej pierwszy ołtarz Lebe. Potem we wszystkich innych wioskach również stawiali podobne ołtarze, używając do ich budowy ziemi z pierwszego ołtarza. Wokół przodka, który po śmierci przemienił się w węża zbudowany jest kult Lebe – jeden z kultów życia, skupiony na sile ziemi i wegetacji.

Maska imina na zawsze jest bardzo długa, może liczyć nawet do 10 metrów. Musi być wykonana z jednego kawałka drewna.

Jest własnością wspólnoty. Po święcie Sigi przechowuje się ją z podobnymi maskami z poprzednich świąt w miejscu pilnie strzeżonym przed intruzami.

Ewa Prądzyńska