Waza

Waza wykonana została w manufakturze porcelany w Miśni w latach 1740-1745. Wytwórnia ta założona została w 1710 r. przez Augusta II Sasa, była pierwszą europejską wytwórnią porcelany. Jest to waza owalna z uchwytami bocznymi w kształcie maszkaronów, z nakrywą kopulasto wysklepioną, w okazałej oprawie z brązu złoconego. Oprawę stanowi podstawa modelowana w skałę, z której wyrastają cztery węże tworzące uchwyty naczynia, pełzające wzdłuż ażurowej galeryjki oddzielającej wazę od nakrywy. Uchwyt nakrywy także z brązu złoconego w kształcie pęku kwiatowego z motylem (pierwotnie nakrywa była zwieńczona gałką, która została zeszlifowana). Waza zdobiona jest wielobarwnymi malowanymi miniaturami ujętymi w bogate, koronkowe, czterołukowe, złocone obramienia uzupełnione czerwienią i purpurą. Malatury przedstawiają sceny polowań, mężczyzn na koniach udających się w stronę zabudowań z architekturą obronną, i wędrujące postacie na tle rozległej panoramy drobiazgowo odtworzonej. Forma wazy wykonana została według modelu Johanna Gottlieba Kirchnera, uchwyty według modelu Joachima Kaendlera z 1733 r., wybitnego rzeźbiarza-modelera w manufakturze miśnieńskiej. Malatury zdobiące wazę odznaczają się wysokim poziomem artystycznym, wykonał je być może J. G. Heine, uczeń Johanna Gregora Höroldta. W manufakturze miśnieńskiej dekoracje malarskie stają się zasadniczym elementem zdobniczym wyrobów od 1720 r. Dominująca dotąd tematyka chińska z czasem ustąpiła na rzecz malarstwa rodzajowego i pejzażowego. Jednocześnie zatrudnienie w wytwórni rzeźbiarzy, w 1727 r. Johanna Gottlieba Kirchnera, potem Johanna Joachima Kaendlera, który w 1733r. uzyskał tytuł mistrza modelarskiego, zasadniczo wpłynęło na rozkwit rzeźby w porcelanie. Łańcucka waza jest dobrym przykładem wyrobu z okresu największego rozkwitu manufaktury miśnieńskiej przypadającego na lata 1733-1756 (do wojny siedmioletniej). Okres ten słynął z wysokiego poziomu technicznego i artystycznego wyrobów miśnieńskich, które podziwiano w całej Europie. 

Barbara Trojnar