Kogut i dwie kury

Tematem tego obrazu stała się scena z wiejskiego podwórka. Widzimy nań ptactwo domowe: koguta i trzy kury, z których biała, przedstawiona na pierwszym planie grzebie w ziemi. Największy i najbarwniejszy jest stojący w rozkroku kogut z silniej od towarzyszek rozwiniętym grzebieniem czy łukowatymi piórami w ogonie. Malarz uwiecznił nawet ostrogi na koguciej stopie. Jest to obraz realistyczny, w którym autor z dużym wyczuciem oddał i koloryt i anegdotę. Kompozycja natomiast wyraźnie faworyzuje koguta, który jako jedyny samiec wyróżnia się na tle samic i jest panem sytuacji. Piękne rozproszone światło pozwoliło na ugoszczenie widza finezyjną mozaiką piór tych pospolitych ptaków.

Autor sceny nie jest znany, być może za podpowiedź w tej należałoby uznać analogie obecne w twórczości Melchiora de Hondecoetera (ok. 1636-1695), którego nazywano "Raffaelem ptaków".

Urokliwe przedstawienie malowane jest jako wyraz podziwu dla piękna stworzeń, bez podtekstów moralizatorskich, bez rozbudowanych warstw znaczeniowych. Pochwała życia codziennego i zadowolenia z tego, co posiadamy pozwalająca spojrzeń na najzwyklejsze nawet zwierzęta z uwagą, uczuciem niemalże. Doszukać można się tutaj także dumy z osiągniętej stabilizacji życiowej.

Obraz pochodzi prawdopodobnie z kolekcji Aleksandry i Augusta Potockich.