Wilk walczacy z ogarami

Biskwitowa grupa, jedna z pięciu z dekoracyjnej zastawy stołowej tzw. surtout de table przedstawiających sceny z polowań. Są to kopie biskwitów z Sèvres wymodelowanych przez Pierre`a Blondeau w 1752 r., wzorowanych na kompozycjach Jeana-Baptiste Oudry`ego (1686 – 1755), wykonane w wytwórni porcelany Samsona w Paryżu w końcu XIX w. Grupa ta stanowiła dar księstwa Kentu dla Elżbiety Potockiej w związku z ich wizytą w Łańcucie (Wystawa biskwitów ze zbiorów Muzeum-Zamku w Łańcucie, Muzeum Narodowego w Warszawie z Oddziałem w Wilanowie, Muzeum Narodowego w Krakowie, Muzeum Narodowego w Poznaniu oraz osób prywatnych, Łańcut, 1973, s. 52-56; biskwity z Łańcuta opracowała Irena Radomska). Powyższy biskwit stanowi grupę boczną w zastawie z realistycznie ujętymi scenami z polowań. Przedstawia wilka z otwartą paszczą atakowanego przez dwa ogary. Wilk przednią łapę trzyma na grzbiecie leżącego psa atakującego go swoją tylną łapą. Podstawa biskwitu zbliżona do owalu, o nierównej powierzchni imitującej ziemię z pniami drzew.

Barbara Trojnar