Szafeczka witrynowa neogotycka

Niewielka ścienna szafka witrynowa, prostopadłościenna, dwudrzwiowa, o jednej półce. Drzwi są przeszklone, zamykane na zamki wpuszczane z kluczyną bez szyldu w obu skrzydłach, z blokadą w środkowym słupku. Skrzydłą podzielono poziomym szprosem na pół, a górne pola mają nałożoną ażurową drewnianą dekorację nawiązującą do maswerku, z motywem łuku ostrego, trójliści, i geometryzowanych motywów roślinnych. Powyżej drzwi znajduje się wąski płaskorzeźbiony fryz palmetowy. Wzdłuż dolnej krawędzi biegnie niski lambrekin w formie fryzu arkadkowego zakończonego naprzemiennie motywem trójliścia albo kulki. Przednie naroża są ścięte. Wnętrze jest drewniane, w narożach opatrzone zębatkami, na których opiera się półka z możliwością zmiany jej położenia. Całość z zewnątrz jest fornirowana mahoniem.

Tego typu meble były bardzo popularne w XIX wieku jako wyposażenie salonów i jadalni, ale także pomieszczeń przeznaczonych do wypoczynku. Miały podwójne przeznaczenie – poza niewątpliwą funkcją ekspozycyjną, umożliwiającą podziwianie bezpiecznie zamkniętych wewnątrz cennych i kruchych przedmiotów, takich jak szkło, kryształy, porcelana czy srebra w każdej chwili umożliwiały one pełen dostęp do ich zawartości.

Szafka formą i dekoracją nawiązuje do stylu gotyckiego, co w dziewiętnastym wieku było jednym z przejawów tzw. nurtu historycznego, odwołującego się do estetyki minionych epok. Meble w podobnym stylu za czasów Augusta i Aleksandry Potockich zdobiły liczne wilanowskie wnętrza.

Zakup Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie od osoby prywatnej w 2006 roku.