Talerz płytki
1763 — 1774
Muzeum Narodowe w Lublinie
Jest częścią kolekcji: Porcelana europejska
Wzór zwany cebulowym to fenomen w dziejach porcelany europejskiej, ponieważ jest stosowany – z różnymi modyfikacjami – już blisko trzysta lat. Został wprowadzony w Miśni około roku 1730. Jego twórca – Johann David Kretzschmar – czerpał inspiracje z porcelany dalekowschodniej – zwłaszcza chińskiej z okresu dynastii Ming – która była zdobiona błękitną dekoracją malowaną na białym tle. W centrum kompozycji wyrasta z ziemi pęd bambusa opleciony gałązką japońskiego kwiatu ominaeshi, obok kwiat chryzantemy, a pośrodku kwitnąca peonia o ząbkowanych liściach. W kulturach azjatyckich bambus to symbol wytrzymałości, długowieczności i siły. Gruba gałąź bambusa wraz z obrastającą ją rośliną reprezentuje spójność. Ominaeshi to roślina w rzeczywistości niepozorna, jednak japońscy poeci zachwycali się jej pięknem, łącząc ją z symboliką kobiecości. Chryzantema symbolizuje szczęście i długie życie, a jako obraz słońca – ze względu na promieniste uporządkowanie płatków – przynosi radość i pogodę ducha. Peonie były uznawane za symbol bogactwa i honoru, uważano je za kwiat cesarski, a za czasów dynastii Quing zostały uznane za kwiat narodowy Chin. Na kołnierzu półmiska widzimy motyw cebulek, które stały się źródłem nazwy wzoru. Jest to efekt pomyłki w odczytaniu treści wschodniego pierwowzoru. Tam malowano granaty i brzoskwinie – symbole płodności i długowieczności – które w Miśni przybrały formę podobną do swojskiej cebuli.
Barbara Czajkowska
Autor / wytwórca
Rodzaj obiektu
naczynie
Technika
farby podszkliwne
Tworzywo / materiał
porcelana
Pochodzenie / sposób pozyskania
zakup
Czas powstania / datowanie
Miejsce powstania / znalezienia
Numer identyfikacyjny
Lokalizacja / status
1763 — 1774
Muzeum Narodowe w Lublinie
1763 — 1773
Muzeum Narodowe w Lublinie
1800 — 1810
Muzeum Narodowe w Lublinie
odkryj ten TEMAT
Muzeum – Zamek w Łańcucie
odkryj tę ŚCIEŻKĘ
Ścieżka edukacyjna