Pistolet skałkowy

Pistolet skałkowy typu pruskiego wyprodukowany w Poczdamie to broń czarnoprochowa. Posiada on pogrubioną lufę w części dennej oraz podłużną mosiężną muszkę. Tego typu broń popularna była szczególnie w czasie Powstania Kościuszkowskiego i używana przez jazdę konną. W zamku skałkowym zapłon prochu na panewce inicjowany był przez iskry, powstające przy uderzeniu skałki czyli kawałka krzemienia zamocowanego w szczękach kurka o krzesiwo czyli metalową płytkę. Płomień z panewki poprzez otwór zapałowy z boku lufy dostawał się do komory nabojowej, powodując zapłon ładunku miotającego i wystrzał. W przypadku pistoletów skałkowych i samej amunicji do lufy wsypywano proch, ubijano pobojczykiem, wpuszczano kulę i kolejno znów ubijano. Stosunkowo prosta konstrukcja pistoletu skałkowego pozwalała na łatwą naprawę w warunkach polowych. Na zamku skałkowym wyryty napis Potzdam magaz/dse co wiąże się z królewską wytwórnia broni POTZDAM MAGAZIN. Rękojeść ze spłaszczoną głowicą okuta jest mosiężnym kapturem. Do budowy tego pistoletu została wykorzystana stal rusznikarska. Kaliber pistoletu to 18 mm a czas powstania tego egzemplarza to ok. 1780 r.

Cyprian Biernat