Tłok pieczętny

Źródła do historii rzemiosła na Pomorzu pozwalają przypuszczać, że cechy szewców należały do najstarszych organizacji rzemieślniczych, powstałych już w XIV wieku, od początku posługujące się własnymi pieczęciami. Niezwykle interesujący tłok pieczęci tego cechu z Białogardu datowany na 1799 rok. Atrybutami szewców umieszczanymi na pieczęciach są buty lub zestawy różnych typów obuwia. W tym przypadku jest to but do jazdy konnej, na obcasie, z wysoką cholewą i ostrogą, który zajmuje niewielką część pola tłoka. Uwagę zwraca dwugłowy orzeł siedzący na krawędzi cholewy. Wyobrażenia orła często spotyka się na pomorskich pieczęciach cechowych, co ma związek z heraldyką prusko-brandenburską. Stanowi swego rodzaju manifestację związków cechów z państwem. Postać dwugłowego orła jest obca lokalnej tradycji. Co ciekawe, dwugłowy orzeł pojawia się wyłącznie na pieczęciach cechów szewskich. Jednoznacznie kojarzy się z heraldyką cesarską, a na pieczęciach pomorskich pojawił się raczej jako naśladownictwo pieczęci cechów śląskich, niż jako świadoma manifestacja związków Pomorza z Rzeszą. Kolejnym interesującym motywem na tłoku są gałązki róży. O ile dwugłowy orzeł może być traktowany jako udostojnienie godła, to kwiaty róży będące symbolem cnoty, wdzięku doskonałości i honoru traktować należy jako element uszlachetniający pracę szewców. Kompozycji pieczęci dopełniają stosowne napisy. Tłok osadzono w uchwycie toczonym z drewna liściastego.

Mieszko Pawłowski