
Syfon do wody sodowej
1950 — 1970
Muzeum Narodowe w Szczecinie
Jest częścią kolekcji: Rzeźba parkowa
Rzeźby zdobiące balustradę muru oporowego oraz schodów łączących górny i dolny taras ogrodu barokowego stanowią najcenniejszy pod względem historycznym i artystycznym element rzeźbiarski ogrodów wilanowskich. Ich autorstwo należy wiązać z jednym z najwybitniejszych przedstawicieli warszawskiej rzeźby rokokowej rzeźbiarzem Johannem Chrisostomem Redlerem i jego warsztatem. W jego skład wchodzą wykonane w piaskowcu kunowskim personifikacje Czterech Pór Roku, które można interpretować również, jako Cztery Etapy Życia Ludzkiego, następnie cztery pary puttów symbolizujących Etapy Miłości, para sfinksów z dosiadającymi je puttami oraz dwie pary pojedynczych puttów z koszami kwiatów oraz z wazonami. Te mające swój rodowód w antyku wątki treściowe należały do jednych z ulubionych w dobie późnego baroku. Liczba cztery, która charakteryzuje obydwa cykle uznawana była za symbol trwałości i uniwersalności świata materialnego. Przy jej pomocy odtwarzano zatem przestrzenne i czasowe aspekty wszechświata. Stąd cztery strony świata, cztery żywioły, cztery kierunki wiatru i cztery pory roku. Zarówno poszczególne Etapy Miłości – Zaloty, Pocałunek, Straszenie i Bójka ukazane pod postaciami par puttów pozostających ze sobą we wzajemnych, dynamicznych, pełnych ekspresji relacjach jak i personifikacje Czterech Pór Roku podlegają nieubłaganemu działaniu czasu, przemijaniu i zmianom tak jak otaczający je ogród. Są odzwierciedleniem cyklicznie powtarzających się zarówno w przyrodzie jak i życiu człowieka okresów – od rozkwitu do wegetacji, od narodzin po śmierć.
Meleager w mitologii greckiej był jednym z członków wyprawy Argonautów. Zorganizował również polowanie na dzika kalidońskiego. W sporze, jaki powstał między myśliwymi o skórę i głowę dzika, Meleager przypadkiem zabił swego wuja, brata swojej matki Altei. Altea, przeklinając syna, wrzuciła do ognia głownię, której spalenie, zgodnie z wyrokiem Przeznaczenia, wyznaczało kres jego życia. Meleager poczuł gorący ból. Na próżno starał się go ugasić. Wróżba się dopełniła. Meleager zmarł. W sztuce przedstawiany był przede wszystkim podczas polowania na dzika kalidońskiego. W przedstawieniu wilanowskim ukazany jest w chwili, w której próbuje ugasić trawiący go żar.
Autor / wytwórca
Wymiary
cały obiekt: wysokość: 118,0 cm, szerokość: 134,0 cm
Rodzaj obiektu
rzeźba - cała postać
Technika
rzeźbienie
Tworzywo / materiał
piaskowiec drobnoziarnisty
Czas powstania / datowanie
Miejsce powstania / znalezienia
Właściciel
Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie
Numer identyfikacyjny
Lokalizacja / status
1950 — 1970
Muzeum Narodowe w Szczecinie
1900 — 1945
Muzeum Narodowe w Szczecinie
1677
Muzeum Narodowe w Szczecinie
odkryj ten TEMAT
Muzeum Narodowe w Szczecinie
odkryj tę ŚCIEŻKĘ
Ścieżka edukacyjna