Kobieta - portret

Kobieta strojna w modną kryzę, na głowie toczek podtrzymujący zaczesane do góry ciemne włosy. Ubrana w haftowaną suknię z przylegającym stanikiem i ciemną szatę. Do tego mnóstwo pereł zdobiących włosy nad czołem i cztery ich sznury zawieszone na szyi. Tuż za nią z prawej strony czerwona draperia obrzeżona frędzlami. Po lewej widać fragment obciętego kartusza z herbem z czego wnioskować można, że do naszych czasów zachował się tylko fragment większej całości. Jest to typowy portret w stroju reprezentacyjnym, w którym widać wielką dbałość o oddanie szczegółów. Światło czy kolor interesują malarza o tyle, by zaznaczyć bryłowatość twarzy i najbliższą jej przestrzeń. Ambicje malarskie ograniczają się do zachowania podobieństwa. Główną umiejętnością autora jego przepustką na salony jest wymagająca ogromnej cierpliwości iście miniatorska służba detalom. Malarz nie dystansuje się od portretowanej, maluje z empatią, psychologizująco.

Obraz stanowi parę z portretem mężczyzny Wil.1679.

Wśród znakomitych dzieł Złotego Wieku malarstwa holenderskiego i flamandzkiego niezmiennie na plan pierwszy wysuwają się portrety, których wielorakość jest niedoścignionym osiągnięciem sztuki artystów tworzących w tym czasie i miejscu na rynek nie tylko krajowy. Portrety całopostaciowe czy też ujęte fragmentarycznie; w reprezentacyjnym stroju, kostiumie teatralnym czy łachu łączy niezmiennie pełne atencji podejście malarza do tematu. Obrazy te znajdują źródło inspiracji w portretowej rzeźbie rzymskiej, która w historii sztuki zapisała się jako werystyczna, więc nieidealizowana. W pełnej charakterystyce postaci pomagały przydawane modelom atrybuty, czy nawet psychologizujące temat światło. Z dzisiejszego punktu widzenia szczególnie ważny wydaje się poziom umiejętności warsztatowych widocznych w wykończeniu każdego portretu.