Figura Bodhisattwy

Postać bodhisattwy została przedstawiona jako kobieta w swobodnej, półleżącej pozie z głową wspartą na lewym ramieniu, a prawą opartą na prawym kolanie.

Guanyin w buddyzmie to bodhisattwa – istota oświecona lub mająca dostąpić oświecenia – przyszły budda. Stara się on o oświecenie nie tylko dla siebie, ale przede wszystkim dla innych istot, dlatego nie wstępuje w stan nirwany, chcąc im dopomóc. Guanyin, w sanskrycie Awalokireśwara, w buddyzmie indyjskim przedstawiany jest jako hinduski książę – mężczyzna. W tej formie również w Chinach tak go początkowo przedstawiano. Około VIII w. coraz częściej Awalokireśwara był przedstawiany jako kobieta „ta, która słucha odgłosów świata" (Guanyin). Takie przedstawienia zdobywały coraz większą popularność. Wierzono, że Guanyin łagodzi cierpienia, pociesza i odpuszcza winy, a także sprawuje ochronę nad kobietami oraz dziećmi. W rzeźbie chińskiej przedstawianie Guanyin jako kobiety pojawiła się w późnej epoce Tang. Popularność zyskała w czasach panowania dynastii Song. Wtedy to buddyzm zdeterminował życie codzienne w Chinach. Rzeźba religijna stawała się coraz bardziej odwzorowująca życie zwykłych ludzi. Dlatego strój postaci na toruńskiej rzeźbie przypomina wywodzący się z Indii strój dhoti, spopularyzowany w sztuce Chin w VIII w. Charakteryzuje się on długą przepaską noszoną głównie przez mężczyzn na biodrach. Górna część stroju jest obcisła, podkreśla talię i wykończona jest w dekolcie gładką bordiurą. Ramiona osłania szal owinięty wokół prawej ręki. Włosy upięte są w wysoki kok.

Katarzyna Paczuska